Σχετικά με το νερό και το μηχανισμό της ασθένειας.

Θα έχετε ίσως παρατηρήσει ότι αρρωσταίνουμε όταν ξεπερνάμε τα μακρά ή βραχέα όρια του εαυτού μας. Ας πούμε η διαρκής λήψη τροφής, ακόμα και όταν γίνεται με τους καλύτερους όρους μπορεί να ταλαιπωρήσει το σώμα μας. Βραχυπρόθεσμα όταν δεν σταματάμε να τρώμε, κάποια κομμάτια αχώνευτης τροφής θα μπορούσαν δυνητικά να σαπίζουν σε νευραλγικά σημεία του σώματος με αποτέλεσμα την δημιουργία μορφών ερεθισμού, φλεγμονών ακόμα και δυσπλασιών.

Δεν χρειάζεται να πίνουμε διαρκώς νερό. Το νερό και ιδιαίτερα αυτό που έχουμε στις πόλεις είναι εστία μόλυνσης. Προσπαθήστε να προμηθεύεστε την υγρασία από τις τροφές. Αν πιστεύετε ότι το σώμα σας βρίσκεται σε κάποια μορφή ισορροπίας και δεν κάνετε κάποια διατροφή αποτοξίνωσης που μπορεί να απαιτεί τη λήψη νερού, δεν χρειάζεται να πίνετε νερό ή μπορείτε να πίνετε πολύ μικρές ποσότητες, χωρίς να λείπει η απαραίτητη υγρασία του σώματος.

αν έχει πολλή ζέστη κανείς δεν λέει όχι στο νερό

 

Αποφύγετε το κρύο νερό για μακρά διαστήματα. Μπορείτε ίσως μόνο περιστασιακά.Το θέμα της δίψας μπορεί να ρυθμιστεί αν τρώμε λιγότερο αλμυρά γεύματα και εκτιθόμαστε λιγότερο σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Αν αυτό τύχει μπορούμε να κάνουμε δροσερά ντους αντί να πίνουμε νερό. Είναι όμως αρκετά επικίνδυνο να κάνουμε και δροσερά ντους και να πίνουμε διαρκώς κρύο νερό καθώς ο οργανισμός χρειάζεται διαρκώς να αγωνίζεται και να ιδρώνει για να διατηρήσει την θερμοκρασία στους σωστούς βαθμούς. Αποφεύγουμε να τρώμε μεγάλες ποσότητες τροφής και ιδιαίτερα αμύλου και πρωτεΐνης όταν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος είναι αρκετά υψηλή. Ακόμα και η κατανάλωση λαχανικών θα πρέπει να είναι περιορισμένη.

Ακολουθούμε την ξηρασία όποτε μπορούμε. Αν έστω και για λίγες ώρες δεν πιούμε νερό δεν είναι κακό. Μπορούμε στην συνέχεια να καθήσουμε με τη συντροφιά μας και να απολαύσουμε ένα ποτήρι δροσερό νερό. Αν είναι πρωί αυτό το νερό μπορεί να έχει μέσα λεμόνι.

Λίγη αμεριμνησία για το φαγητό δε βλάπτει. Κι ας τελειώσουν και τα πράματα στη κουζίνα, δεν πειράζει. Τα μαγαζιά είναι γεμάτα προϊόντα διαρκώς.

Ο μηχανισμός της ασθένειας τώρα αρχίζει και γίνεται κατανοητός στον άνθρωπο και δεν πρόκειται απλά για μια δραστηριότητα μικροβίων. Υπάρχουν και παράγοντες που ωφελούν ή βλάπτουν το σύμπτωμα. Το νερό πάντως είναι μια τροφή δύσκολη για το σώμα. Είναι ορυκτό και αντιπροσωπεύει το θάνατο (sic) καθώς είναι το αντίθετο της φωτιάς, της ζωής και τόσο απαραίτητο όμως για να μην καταστρέφεται η ζωή από την ίδια της τη θέρμη. Καθώς το νερό ρέει μέσα μας το σώμα το δέχεται με χαρά καθώς δροσίζεται, κάνει όμως τα πάντα για να το αποβάλει από μέσα του σαν να είναι το χειρότερο δηλητήριο. Αυτή η διαρκής ροή του νερού μέσα μας ισοδυναμεί με μια διαρκή πλύση των πεπτικών οργάνων, ακόμα και όταν αυτό είναι το τελευταίο που χρειάζονται. Φανταστείτε να πρέπει να χωνέψετε ένα γεύμα και πάνω που δημιουργείται ο θρεπτικός χυλός που θα προχωρήσει μέσα στο έντερο για να διανεμηθούν τα θρεπτικά συστατικά να γίνεται ένα μεγάλο κύμα που ξεπλένει το στομάχι από τα υγρά και ανακατεύεται με το μείγμα δημιουργώντας ένα πιο αραιό διάλυμα που θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να διαλυθούν οι τροφές ενώ μέρος τους δεν θα μπορέσει να χωνευτεί ικανοποιητικά δημιουργώντας το πρόβλημα της σήψης και της δημιουργίας βλέννας στο στομάχι και στο έντερο. Σε αυτό το σημείο θα αρχίσουν τη δουλειά τους τα μικρόβια που έτσι κι αλλιώς περνάνε μέσα από το σύστημα μας μέσω  του αέρα. Αν δεν βρουν μέρος να επωάσουν θα εξαφανιστούν, αν όμως βρουν τότε θα εξαπλωθούν και θα δημιουργηθεί φλεγμονή. Όμως, αυτή η διαδικασία μήπως είναι σωτήρια για το σώμα; Μήπως κάποιες φορές πρέπει να αρρωστήσουμε για να απαλλαχθούμε από κάποιο υπερβολικό φορτίο τροφής ή τοξινών; Αν είναι έτσι, ίσως θα πρέπει να ευγνωμονούμε τα μικρόβια τα βακτήρια και τους μύκητες που υπάρχουν καθώς φέρνουν στην επιφάνεια ένα πρόβλημα, δηλαδή ότι τροφοδοτούμε το σώμα μας είτε με υπερβολική τροφή, είτε με τοξίνες είτε και με τα δύο και ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουμε. Φυσικά μπορούμε να αγνοήσουμε τα σημάδια αυτά και να αποδεχθούμε την εμφάνιση εκφυλιστικών τάσεων στο σώμα μας. Είναι όμως αυτό που θέλουμε; Θυμηθείτε, τα μικρόβια, οι μύκητες, τα βακτήρια και άλλοι μικροοργανισμοί μας τρώνε όταν πεθάνουμε. Ας μην τους δίνουμε τροφή όσο ζούμε.

Ο βεγκανισμός είναι η καλύτερη άμυνα του οργανισμού στις εκφυλιστικές παθήσεις. Οι χειρότερες παθήσεις σχετίζονται με τη λήψη υπερβολικά πολλών τοξινών στον οργανισμό ή όταν η λήψη τροφής είναι υπερβολική. Εκτός από το όφελος που μπορεί να έχει η φύση, το σώμα μας ευγνωμονεί όταν του δίνουμε μόνο φυσικές τροφές γιατί είναι το είδος των τροφών που μπορεί να αφομοιώσει με το μικρότερο δυνατό κόπο. Αν μάλιστα καταναλώσουμε τα τρόφιμα με τρόπο αντίστοιχο της σπανιότητας των φυσικών τροφών τότε μπορούμε να ζούμε ένα διαρκές γευσιγνωστικό συμπόσιο με έμφαση στις πιο μικρές λεπτομέρειες.