Ζεστά Λαχανικά!

Αν και ο καλύτερος τρόπος να καταναλώνουμε τα λαχανικά μας είναι ωμά, υπάρχει ένας τρόπος να φτιάξουμε τα λαχανικά μας όταν ο καιρός είναι κρύος και αναζητούμε ένα εύκολο, γρήγορο και υγιεινό γεύμα. Οι γνωστοί τρόποι παρασκευής (βράσιμο, ατμός, ψήσιμο, τηγάνισμα) είναι σε γενικές γραμμές ακατάλληλοι για ένα σωρό λόγους:

- το βράσιμο, εκτός από το ότι σπάει τους μοριακούς δεσμούς των τροφών επιτρέποντας στο υλικό να "δραπετεύσει" στη κατσαρόλα (και κατά συνέπεια στο νεροχύτη), σκοτώνει και τα φυσικά ένζυμα που υπάρχουν στις τροφές των οποίων ο ρόλος είναι ιδιαίτερα σημαντικός καθώς βοηθούν στην αποτελεσματική τους πέψη. Όταν τα ένζυμα απουσιάζουν, ο οργανισμός αναγκάζεται να παράγει τα δικά του, προκειμένου να διευκολύνει τη διαδικασία της πέψης κι έτσι δυσχεραίνεται σημαντικά το έργο του. Να σημειώσω εδώ ότι εξίσου λάθος είναι να καταναλώνουμε παγωμένες τις τροφές από το ψυγείο καθώς στη περίπτωση αυτή τα ένζυμα ναι μεν υπάρχουν αλλά είναι σε κατάσταση αδράνειας από τη ψύξη και δεν επιτελούν το ρόλο τους στη πέψη.

- ο ατμός, μαγειρεύει δυσανάλογα τη τροφή καθώς τα σημεία που έρχονται περισσότερο σε επαφή με αυτόν μαγειρεύονται νωρίτερα από τα υπόλοιπα και άρα είναι σχετικά δύσκολο να πετύχουμε το επιθυμητό σημείο εκτός αν τα αφήσουμε τόση ώρα που γίνονται τόσο μαλακά που μόλις τα αγγίζουμε λιώνουν. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι ο ατμός παράγεται όταν το νερό έχει φτάσει σε θερμοκρασία βρασμού άρα θα πρέπει να έχει ήδη ξεπεράσει τους 100 βαθμούς τη στιγμή που έρχεται σε επαφή με τη τροφή και τελικά γίνεται πάλι αυτό που περιγράψαμε στη περίπτωση του βρασίματος: καταστρέφονται τα ένζυμα και το γεύμα μας αναπόφευκτα "βαραίνει".

- ψητά στο φούρνο ή στη σχάρα: εκτός από λόγους γεύσης (για τους οποίους ίσως να αλλάξετε γνώμη αν "εκπαιδεύσετε" αποτελεσματικά τον ουρανίσκο σας) δεν υπάρχει κανένα σοβαρό επιχείρημα για να τα προτιμήσετε με αυτό το τρόπο καθώς ισχύουν ότι και στις παραπάνω περιπτώσεις. Υπολογίστε επίσης ότι σε οποιαδήποτε τροφή ψήνεται (ιδιαίτερα στα κάρβουνα) αναπόφευκτα αναπτύσσονται νιτροζαμίνες και άλλες χημικές ενώσεις που έχουν συνδεθεί άμεσα με την εμφάνιση καρκίνου. Εν ολίγοις αυτό συμβαίνει όταν η τροφή "μαυρίζει".

- το τηγάνισμα: εκτός του ότι απαιτεί μεγάλη θερμοκρασία εμπεριέχει έλαια που έχουν θερμανθεί και έχουν αποκτήσει οξύτητα η οποία σε όλα τα στάδια της πέψης επιβαρύνει τον οργανισμό. Υπολογίστε ότι μια ποσότητα όξινης τροφής χρειάζεται δεκαπλάσια ποσότητα αλκαλικής τροφής για να εξισορροπηθεί, άρα ακόμα και μια μικρή ποσότητα τηγανισμένου λαδιού θα καταστήσει όξινο (ή αν είστε πολύ τυχεροί απλά ουδέτερο) όλο το γεύμα

Για να καταλάβετε καλύτερα τι συμβαίνει με τις τροφές κάντε την αντιστοιχία με τον δικό σας οργανισμό (αν και προφανώς δεν είστε προορισμένοι να γίνετε τροφή, όχι τουλάχιστον μέχρι να σταματήσετε να ζείτε). Όπως εσείς δεν αντέχετε τις υψηλές θερμοκρασίες έτσι και τα λαχανικά. Με αυτή τη σκέψη όμως μπορείτε να έχετε έναν πολύ εύκολο χρηστικό κανόνα για την παρασκευή τους. Στην πραγματικότητα τα λαχανικά μπορούν να θερμανθούν μέχρι εκεί που αν τα πιάσετε να αντέχετε την επαφή μαζί τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να τα ζεστάνετε περισσότερο από 60 βαθμούς. Πως όμως μπορούμε να φτιάξουμε τα λαχανικά μας έτσι ώστε να ζεσταθούν και να

μαλακώσουν κάπως χωρίς όμως να καταστραφούν; θα δείτε ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Αρχικά πλένουμε καλά τα λαχανικά μας. Μπορείτε να τα αφήσετε για λίγη ώρα μέσα σε καθαρό νερό στο οποίο έχετε προσθέσει χλωριούχο νάτριο. Αφού τα ξεπλύνετε καλά και εφόσον έχετε στη διάθεση σας χρόνο μπορείτε να τα αφήσετε να στεγνώσουν ή εναλλακτικά σκουπίστε τα με λίγο χαρτί να φύγουν τα πολλά νερά (μαζί με τα όποια τυχόν κατάλοιπα του καθαρισμού).

Αν χρειάζετε τα κόβουμε και στη συνέχεια τα τοποθετούμε στη κατσαρόλα ή σε βαθύ τηγάνι το οποίο γεμίζουμε με νερό ως εκεί που να τα καλύπτει. Ανοίγουμε το μάτι σε χαμηλή θερμοκρασία (ας πούμε στο 1.5) για λίγη ώρα και κατά το δοκούν αυξάνουμε τη θερμοκρασία (όχι πάντως πολύ υψηλή). Όταν πιάσουμε τη κατσαρόλα και νιώσουμε ότι έχει ζεσταθεί και στο βάθος της κατσαρόλας έχει αρχίσει ένας πολύ ελαφρύς κοχλασμός του νερού κλείνουμε το διακόπτη και αφήνουμε το σκεύος να απορροφήσει τη θερμοκρασία που έχει αναπτυχθεί στην εστία. Στην πράξη η δική μας εργασία έχει τελειώσει και αφήνουμε το χρόνο να αποτελειώσει τη δουλειά. Τα λαχανικά μένουν πάνω στην εστία και απορροφούν το υπόλοιπο της θερμοκρασία που έχει αναπτυχθεί μέχρι αυτή να εξαντληθεί. Τα αφήνουμε εκεί. Ακόμα και όταν το "μαγείρεμα" έχει τελειώσει διατηρούνται για αρκετές ώρες σε θερμοκρασία που μπορούμε να τα φάμε αμέσως μόλις τα βάλουμε στο πιάτο. Αν χρησιμοποιείτε εστία υγραερίου θα πρέπει να επιβλέψετε το μαγείρεμα μέχρι το τέλος αλλά η φωτιά ζεσταίνει κάπως πιο άμεσα και δεν θα σας τυραννήσει για πολύ ώρα. Υπολογίστε ακόμα ότι το ίδιο το νερό που έχει ζεσταθεί θα συνεχίσει να μαγειρεύει τα λαχανικά ακόμα και όταν η εστία έχει πάψει να δίνει θερμότητα. Το ίδιο το σκεύος γίνεται φορέας της θερμότητας για αρκετή ώρα μετά τη διακοπή της αρχικής πηγής. Σε κάθε περίπτωση βρείτε το χρόνο σας και το λεπτό εκείνο σημείο "μαγειρέματος" που σας ικανοποιεί καλύτερα. Αν τα πιάσετε και δεν έχουν μαλακώσει καθόλου ανάψτε ξανά την εστία μόνο για λίγο με προσοχή ίσα για να "πάρει μπρος" η κατσαρόλα καθώς ένα σχετικά ζεστό μείγμα είναι πάρα πολύ εύκολο να έρθει σε θερμοκρασία βρασμού από ότι ένα τελείως κρύο. Γενικά μπορείτε να πειραματιστείτε με το χρόνο ζεστάματος αλλά είμαι σίγουρος ότι μετά από μια - δυο φορές θα βρείτε το τρόπο να φτιάχνετε εύκολα και να απολαμβάνετε τα ζεστά σας λαχανικά. Αν πάντως προνοήσετε και κάνετε αυτή τη διαδικασία λίγες ώρες πριν τη στιγμή που έχετε σκεφτεί ότι είναι κατάλληλη για να πάρετε ένα γεύμα θα ευγνωμονείτε τον εαυτό σας που είχατε αυτή την ιδέα και την υλοποιήσατε.

Τι λαχανικά βάζουμε; εδώ πάλι η επιλογή είναι δική σας καθώς όλα τα λαχανικά μπορούν να παρασκευαστούν με αυτό το τρόπο. Εμένα τελευταία μου αρέσει να βάζω λάχανο (ιδιαίτερα το κόκκινο επειδή είναι κάπως πικάντικο), κουνουπίδι, μπρόκολο, μαϊντανό, καρότο, κρεμμύδι σε διάφορους συνδυασμούς τα οποία είναι πολύ εύκολο να βρεθούν σε κάθε μανάβικο. Τα σερβίρω με λάδι και λεμόνι και διάφορα μπαχαρικά. Κάποιες φορές προσθέτω κάτι καυτερό. Αλάτι δεν χρειάζεται αν είναι καλά τα λαχανικά αλλά αν θέλετε να ρίξετε επιλέξτε ένα μείγμα με βοτάνων με λίγο θαλασσινό αλάτι. Παράλληλα με τα λαχανικά μπορείτε να καταναλώσετε ποσότητα ξηρών καρπών, αμύγδαλα, κουκουνάρι και ταχίνι. Το ψωμί θα κατέστρεφε ένα τόσο υγιεινό συνδυασμό καθώς περιέχει μαγιά η οποία αποτελείται από μύκητες οπότε επιλέξτε ανάμεσα σε άλλες πηγές υδατάνθρακα όπως λίγο ρύζι, ρεβίθια ή λίγες βρασμένες πατάτες τα οποία καλό είναι να φάτε στο τελευταίο μέρος του γεύματος ξεχωριστά από τα λαχανικά. Οι υδατάνθρακες έχουν την ιδιότητα να προκαλούν κορεσμό και είμαι σίγουρος ότι δεν θα θέλατε να "χορτάσατε" εσπευσμένα και να αναγκαστείτε να διακόψετε πρόωρα το γεύμα σας ή να επιστρατεύσετε τη βουλιμία σας για να το ολοκληρώσετε.

Αν έχετε φτιάξει αρκετή ποσότητα μπορείτε να αδειάσετε το νερό και να τα φυλάξετε στο ψυγείο. Το νερό μπορείτε να επίσης το πιείτε αργότερα με λίγο λεμόνι σαν ρόφημα. Μέσα στις επόμενες δύο ή τρεις μέρες αν δεν τα έχετε καταναλώσει καλύτερα να τα ξεφορτωθείτε καθώς η φυσική τους αντοχή στην ανάπτυξη των μικροοργανισμών θα έχει περιοριστεί σημαντικά.

ορισμένοι αναρωτιούνται πάντως, ποιος ο λόγος να ζεσταίνουμε τα λαχανικά;

Πως άρχισαν όλα

Πολλοί με ρωτούν για ποιο λόγο ξεκίνησα να ενδιαφέρομαι για την διατροφή και το ζήτημα της υγείας γενικότερα. Η αλήθεια είναι ότι ζούσα κι εγώ όπως ο περισσότερος κόσμος δηλαδή έτρωγα και έπινα πάνω κάτω αυτά που τρώει και πίνει κάποιος που ζει στη πόλη και έχει ελλειπή ενημέρωση στο θέμα της διατροφής αν και πάντα είχα κάποια ανησυχία σχετικά με αυτό. Ιδιαίτερα από τον καιρό που άρχισα να εμφανίζω κάποια συμπτώματα που μου τράβηξαν τη προσοχή. Συγκεκριμένα, όπως μπορώ να ανακαλέσω, πριν περίπου δέκα χρόνια είχα αρχίσει να νιώθω την ανάγκη να καθαρίσω το λαιμό μου από τη βλέννα που συγκεντρωνόταν σε μεγαλύτερες ποσότητες από όσο είχα συνηθίσει. Αυτή ήταν η αρχή καθώς τον επόμενο καιρό θα συνειδητοποιούσα ότι έχουν εμφανιστεί ορισμένα συμπτώματα που δεν είχα σε νεότερη ηλικία. Μέχρι τότε είχαν ήδη μεσολαβήσει αρκετά χρόνια κατά τα οποία έτρωγα άλλα αντί άλλων ενώ, όπως οι περισσότεροι νέοι με τους οποίους συναναστρεφόμουν έπινα αρκετό αλκοόλ, όχι όμως να μεθάω και να σέρνομαι κάθε μέρα. Επειδή έπρεπε να μαγειρεύω μόνος ή να παίρνω φαγητό απ' έξω είχα μάθει να φτιάχνει ένα σωρό φαγητά με βάση τους υδατάνθρακες και τις πρωτεΐνες, όχι πάντως στην πιο ακατέργαστη μορφή τους. Τα λαχανικά πάντα τα αντιμετώπιζα σαν κομπάρσους στη διατροφή πιστεύοντας ότι αν δεν φάω κρέας "δεν θα με πιάσει το φαγητό" και θα ξαναπεινάσω σε λίγο. Κατανάλωνα τεράστιες ποσότητες από σάκχαρα, ωμά, επεξεργασμένα, σε κάθε τους μορφή. Το ίδιο και από ακατάλληλα λευκά άλευρα ενώ σπάνια έλειπε το κρέας από το γεύμα μου. Αυτή τη διατροφή συνέχισα να ακολουθώ και αργότερα ώσπου τα συμπτώματα άρχιζαν να επιδεινώνονται ενώ νέα εμφανίζονταν: καούρες στο στομάχι, υπερβολική παραγωγή βλέννας, φτάρνισμα με το παραμικρό, πολλαπλή αλλεργία στη σκόνη, σε γύρη, σε κάποια ζώα, μετεωρισμούς, αύξηση βάρους, συχνό συνάχι και τελευταία εμπύρετο για διάστημα εβδομάδων, πόνους στις αρθρώσεις, πόνους στη μέση, αδυναμία, κατάθλιψη... 

Gula (Gluttony) - Pieter Bruegel (Brueghel) the Elder

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα για κάποιο διάστημα που το καθημερινό μου γεύμα είχε για κάποιους λόγους περιοριστεί σε μία μπύρα και δύο σουβλάκια (εναλλακτικά ένα σουβλάκι και δυο μπύρες) η φυσική μου κατάσταση είχε οδηγηθεί στο ναδίρ. Φοβάμαι να σκεφτώ πως θα είχε εξελιχθεί η κατάσταση της υγείας μου και γενικότερα αν είχα συνεχίσει έτσι χωρίς να ενδιαφερθώ.

Κάποια προσωπικά και κάποια κοινωνικά γεγονότα υπήρξαν αιτία να αφυπνιστεί η διάθεση μου για αλλαγή ενώ είχα την καλή τύχη στο δρόμο μου να βρεθεί κάποιος άνθρωπος που τη σωστή στιγμή μου προσέφερε τη δυνατότητα να πάρω κάποιες σημαντικές πληροφορίες που χωρίς αυτές ίσως δεν θα είχα ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία. Διαπίστωσα ότι υπάρχει ανάγκη για ευρύτερη αλλαγή και αποφάσισα να ξεκινήσω με αυτόν που μπορούσα να επηρεάσω πρώτο προς αυτή τη κατεύθυνση: τον εαυτό μου. Πολλά συνέβησαν στη πορεία αλλά η γενικότερη εξέλιξη υπήρξε υπέρ του δέοντος θετική, με την έννοια ότι τουλάχιστον τα περισσότερα συμπτώματα αμβλύνθηκαν ενώ άλλα εξαφανίστηκαν εντελώς. Ακολούθησα πάντως σε μεγάλο ποσοστό ένα είδος χορτοφαγικής διατροφής χωρίς μεταξύ των άλλων ζωϊκά παράγωγα, ενώ είχα την τύχη να ενημερωθώ για το βασικό τρόπο λειτουργίας του πεπτικού συστήματος. Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να ενδιαφέρομαι για ορισμένες ιδιότητες του σώματος μέσω μιας παιδαγωγικής μεθόδου που αφορά την ικανότητα που έχουμε να βιώνουμε την εμπειρία μας και πως μπορούμε να την αξιοποιήσουμε.

Έχω την εντύπωση πάντως ότι πολλοί άνθρωποι βασανίζονται από τέτοιου είδους συμπτώματα και  τα αντιμετωπίζουν με συμβατικές αγωγές δηλαδή με φάρμακα. Αυτό όμως δεν ξέρω κατά πόσο είναι λύση γιατί ενώ δεν αλλάζεις τρόπο ζωής, απαιτείς να μην έχεις τα συμπτώματα που αυτός προκαλεί. Και πράγματι, τα συμπτώματα περιορίζονται και ίσως να εξαφανίζονται αλλά το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει. Τώρα, αν όλη αυτή η κατάσταση οδηγεί και κάπου αλλού, μη με ρωτήσετε. Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος έχει γεμίσει με ανθρώπους που υποφέρουν από εκφυλιστικές παθήσεις.

Δεν έχουμε νομίζω πια τη πολυτέλεια να αντιμετωπίζουμε τα σημαντικά πράγματα με ελαφρύτητα. Είναι το ίδιο σχιζοφρενικό να λες ότι αγαπάς τη φύση και να τρως ή να φοράς νεκρά ζώα όπως το να λες ότι αγαπάς τον εαυτό σου και να τρως πτώματα τη στιγμή που υπάρχει πλήθος εναλλακτικών και για τα δύο. Δεν είμαι φανατικός καμίας άποψης και καταλαβαίνω ακόμα και τους ανθρώπους που επιλέγουν συνειδητά να καταναλώσουν μια μικρή ποσότητα ζωικών πρωτεϊνών στο βαθμό που θεωρούν ότι δεν θα τους βλάψει σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής τους και για ιδιαίτερους λόγους. Το πρόβλημα είναι με εκείνους που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο στη κατανάλωση και καταβροχθίζουν ότι αναπνέει σε μεγάλες ποσότητες και το κάνουν συχνά. Αυτό πιστεύω αφορά ένα μεγάλο κομμάτι ανάμεσα μας και αν προσθέσεις και εκείνους που κάνουν άλλες διατροφικές ή φαρμακευτικές παραβάσεις όπως υπερβολική κατανάλωση σακχάρων, κορεσμένων λιπών, υδρογονωμένων ή επεξεργασμένων ελαίων, αλκοόλ, ξύδι, νιτροζαμίνες από παράγωγα καύσης του κρέατος, πρόσθετα τροφίμων, αντικαταθλιπτικά, βιταμινούχα, αναλγητικά, κτλ. τότε μιλάμε για τη πλειοψηφία των ανθρώπων που μας περιβάλλουν σήμερα. Τώρα για τη κατάσταση της υγείας των ανθρώπων και του περιβάλλοντος, ρίξτε μια ματιά γύρω σας και πείτε μου. Δεν μπορώ να διαχωρίσω το άτομα από τη κοινωνία, έτσι ότι αφορά έναν αφορά κατά τη γνώμη μου και όλους τους υπόλοιπους.

Στη περίπτωση της δικής μου εμπειρίας όπως τη βίωσα και τη βιώνω έχω την αίσθηση ότι ενστικτωδώς λειτούργησα σωστά αποφασίζοντας να αλλάξω τρόπο διατροφής και σας διαβεβαιώ ότι αυτό είναι ένα ταξίδι δίχως τέλος καθώς αποτελεί την αφετηρία για ένα διαρκές ψάξιμο στα θέματα που αφορούν τον άνθρωπο, την υγεία του, τον ψυχισμό του. Δεν μιλάω για κάποια πανάκεια ή κάποιο μυστικό μακροζωίας, απλά για μια βασική παιδεία στα θέματα που ποτέ δεν διδαχτήκαμε στο σχολείο και ο περίγυρος μας ήταν κι αυτός εξίσου ανενημέρωτος για να μας την προσφέρει. Το βλέπω σαν τρόπο να ξεπεράσουμε τη συλλογική βαρβαρότητα της εποχής και ίσως μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

"μίζερα" αυστηρά χορτοφαγικά wraps

"Booze"?

Η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών έχει επικρατήσει ως μια από τις πιο διαδεδομένες συνήθειες που σχετίζονται με τη διασκέδαση αλλά και άλλες καταστάσεις. Η λήψη αυτών των ποτών είναι μια πραγματικότητα για εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο ενώ έχει καταγραφεί από την περίοδο της αρχαιότητας αν και είναι αμφισβητήσιμο αν γινόταν με τον ίδιο τρόπο όπως σήμερα. Στην πραγματικότητα μπορεί να διαπιστώσει κάποιος ότι κατά βάση γινόταν στα πλαίσια μιας "ιεροτελεστίας", διαφορετική από εκείνην που έχουμε συνηθίσει ενίοτε να χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία προκειμένου να παραδοθούμε για άλλη μία φορά στους βραχίονες της μέθης.

Τα περισσότερα από τα αλκοολούχα ποτά και κατά βάση εκείνα που βλάπτουν λιγότερο περιέχουν Αιθανόλη. Πρόκειται για "ένα πτητικό, εύφλεκτο και άχρωμο υγρό" το οποίο πάντως ο οργανισμός το αντιλαμβάνεται ως δηλητήριο, δηλαδή προσπαθεί με απλές ή σύνθετες διαδικαδίες να απαλλαγεί από αυτό. Είναι ενδιαφέρον ότι το σώμα παράγει από μόνο του αλκοόλ κατά τον μεταβολισμό των σακχάρων και σίγουρα δεν χρειάζεται επιπλέον. Φανταστείτε τώρα ότι η ποσότητα που του δίνουμε είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από εκείνη που προκύπτει κατά τη διαδικασία που προαναφέραμε. Τι συμβαίνει όμως όταν καταναλώνουμε αυτό που κοινώς λέγεται οινόπνευμα;

ο χημικός τύπος της αιθανόλης

 Από την στιγμή εισόδου του στον ανθρώπινο οργανισμό ερεθίζει τη στοματική κοιλότητα και τον οισοφάγο. Στη συνέχεια περνά στο στομάχι, όπου προκαλεί αυξημένη έκκριση γαστρικών υγρών. Από κει περνά στο λεπτό έντερο. Η αλκοόλη απορροφάται εύκολα από τα περισσότερα τμήματα του πεπτικού συστήματος, ταχύτερα όμως από το λεπτό έντερο. Η ταχύτητα απορροφήσεως της
αλκοόλης, επομένως και ο χρόνος εμφανίσεως των επιπτώσεων της, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Από την πληρότητα του στομάχου (το γεμάτο με τροφή στομάχι επιβραδύνει την απορρόφηση), από το είδος του ποτού και από την περιεκτικότητα του σε αλκοόλη, από το βάρος του σώματος, από την ψυχική διάθεση του χρήστη (κούραση, άγχος), από το μεταβολισμό του χρήστη (η μεταβολική διαδικασία διαφέρει από άνθρωπο σε άνπρωπο καθώς και η διαπερατότητα του γαστρικού και εντερικού βλεννογόνου). Μετά την απορρόφηση της, η αλκοόλη διαχέεται μέσω του αίματος σε όλους του ιστούς και τα βιολογικά υγρά του σώματος. Έτσι μπορεί να εντοπιστεί στον εκπνεόμενο αέρα και στα ούρα. Οινόπνευμα υπάρχει επίσης στην κυκλοφορία του εμβρύου όταν η έγκυος καταναλώνει αλκοολούχα ποτά. Σοβαρά προβλήματα όπως διανοητική καθυστέρηση ή ηπατικές διαταραχές, προκαλούνται στο έμβρυο από την κατανάλωση αλκοόλης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Το οινόπνευμα επιδρά κυρίως στο νευρικό σύστημα. Αν η συγκέντρωση στο αίμα είναι μικρή, εξασθενεί η μνήμη και η αντίληψη, χάνεται ο ειρμός της σκέψης και διαταράσσεται η ομιλία. Χαρακτηριστική αντίδραση στο οινόπνευμα είναι η απώλεια αυτοελέγχου και η εμφάνιση συναισθηματικών εκρήξεων. Το ‘‘ευφορικό’’ αποτέλεσμα δίνει την εντύπωση ότι η δράση του οινοπνεύματος στο νευρικό σύστημα είναι διεγερτική. Στην πραγματικότητα όμως είναι έντονα κατασταλτική, έχει δηλαδή καταπραϋντική δράση. 

Η χρόνια κατανάλωση οινοπνεύματος προκαλεί πολυάριθμες παθήσεις, όπως είναι η χρόνια γαστρίτιδα, διαταραχές της λειτουργίας του παγκρέατος και του νευρικού συστήματος. Επειδή ο μεταβολισμός της αλκοόλης γίνεται κυρίως στο συκώτι, η συχνή και μακρόχρονη χρήση νεκρώνει τα κύτταρα του (κίρρωση του ήπατος).

ο ανθρώπινος τύπος της αιθανόλης

Ύστερα από χρόνια χρήση οινοπνεύματος χρειάζονται υψηλότερα επίπεδα αλκοόλης στο αίμα, για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε προοδευτική αύξηση της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών. Με την πάροδο του χρόνου ο άνθρωπος αποκτά εξάρτηση (αλκοολισμός). Η διακοπή δηλαδή λήψης αλκοόλης προκαλεί δυσάρεστα συμπτώματα όπως κεφαλαλγία, νευρικότητα, ναυτία, πυρετό, ψευδαισθήσεις.

Ωστόσο δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την κοινωνική υπόσταση της κατανάλωσης οινοπνεύματος όταν λειτουργεί μέσα στα πλαίσια μιας "ιεροτελεστίας", όχι για κάποιο άλλο λόγο αλλά γιατί οι κοινωνικοί παράγοντες μπορούν να λειτουργήσουν ρυθμιστικά στην ατομική κατανάλωση στο βαθμό που μπορούν να διατηρούν τη συνήθεια στη σφαίρα ενός σπάνιου αγαθού παρά εκείνου της καθημερινής χρήσης, συμβάλλοντας σε μια πιο ορθολογική του διαχείρηση.

Αν παρόλαυτα επιλέξετε να καταναλώσετε κάποιο ποτό καλό είναι να γνωρίζετε ότι το κρασί είναι εκείνο με τη λιγότερη οξύτητα ανάμεσα στα ποτά*. Μια ποσότητα ίση με ένα ή το πολύ δύο ποτηράκια είναι αρκετή για να σας δώσει τις ευεργετικές του ιδιότητες και ο οργανισμός σας σίγουρα δεν χρειάζεστε περισσότερο. Ακόμα όμως και αυτή η πράξη επαναλαμβάνεται καθημερινά αυξάνει το συνολικό φορτίο οξύτητας του οργανισμού. Αν υπολογίσετε και τις άλλου τύπου επιθέσεις που μπορεί να πραγματοποιείτε στον οργανισμό σας ταυτόχρονα τότε αντιλαμβάνεστε ότι τα περιθώρια που του παρέχετε για να εξισορροπήσει στενεύουν ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση εκφυλιστικών φαινομένων. Τίθεται επίσης το ερώτημα τι είναι αυτό που προσπαθούμε να επιτύχουμε με την σύνθετη ψυχική διαδικασία που ενεργοποιεί η επίδραση του οινοπνεύματος και αν υπάρχουν απλότεροι και λιγότεροι επιβλαβείς τρόποι να επιδιώξουμε το ίδιο αποτέλεσμα.

*τα αποστάγματα συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πιο όξινες τροφές / η μπύρα περιέχει το ισοδύναμο μιας δόσης 5% στα 500ml= 25ml περίπου δηλαδή όσο ένα διπλο ουίσκυ / αντίθετα με ότι φημολογείται είναι ο αριθμός και όχι η ποικιλία των ποτών που μας έχει οδηγήσει στη μέθη / σε γενικές γραμμές μπορούμε να συμπυκνώσουμε το νόημα της χρήσης στο ότι είναι καλύτερα να πίνεις λίγο και να μεθάς πολύ παρά να πίνεις πολύ και να μεθάς λίγο.

Περί συμπληρωμάτων

Τα διατροφικά συμπληρώματα είναι εξαιρετικά διαδεδομένα τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ και όχι άδικα αν σκεφτεί κανείς ότι ο κόσμος δείχνει να αντιλαμβάνεται την αξία των συστατικών που χρειάζεται ο οργανισμός για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής. Αν και έχει αμφισβητηθεί η χρησιμότητα τους εφόσον ακολουθούμε μια διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, φυτικά έλαια που δεν έχουν θερμανθεί και ποσότητα φυσικών πρωτεϊνών ικανή για τη σύνθεση των αμινοξέων, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι σε κάθε περίπτωση είναι καλό να λαμβάνουμε κάποιο συμπλήρωμα αν διαπιστώσουμε ότι κάτι μας λείπει. Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί έχει να κάνει τους λόγους για τους οποίους ανά περιόδους κάποια στοιχεία παρουσιάζονται μειωμένα στον οργανισμό μας. Εξάλλου μπορεί να λαμβάνουμε και συμπληρώματα προκειμένου να αλλάξουμε το μεταβολισμό μας (πχ στο πρόβλημα του ύπνου ορισμένοι λαμβάνουν συκεκριμένες ώρες Μελατονίνη) και όχι επειδή κάποιο στοιχείο μας λείπει.

Τα πιο διαδεδομένα συμπληρωματικά προϊόντα είναι οι βιταμίνες, το ασβέστιο και ο σίδηρος. Μια ιδιαίτερη κατηγορία καταναλωτών (εκείνοι που ασκούνται σε γυμναστήρια) λαμβάνουν επίσης μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνικών σκευασμάτων. Αρκετοί χορτοφάγοι επίσης λαμβάνουν τη Β12 αν και έχει αμφισβητηθεί το γεγονός ότι δεν μπορούμε να λάβουμε τη συγκεκριμένη βιταμίνη με άλλο τρόπο. Μια συνήθεια που έχουν ορισμένοι είναι να λαμβάνουν πολυβιταμινικά σκευάσματα για να καλύψουν ένα φάσμα συστατικών. Σε κάθε περίπτωση η λήψη γίνεται συνήθως είτε από προσωπική επιλογή, είτε μέσω ιατρικής συνταγής. Ωστόσο έχει υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό η δυνατότητα λήψης των βιταμινών από φυσικές πηγές με ένα τρόπο σχετικά άκομψο, ο οποίος φανερώνει ότι υπάρχει μια υποβολημαία τάση που ενισχύει αυτή την άποψη (οικονομικό όφελος από τα προϊοντα). Η αλήθεια είναι ότι όλες τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία μπορούμε να τα πάρουμε από τις τροφές αν και εφόσον ισχύουν οι παρακάτω προϋποθέσεις:

Έχουμε πρόσβαση σε ποικιλία φρέσκων τροφών κατά προτίμηση βιολογικής καλλιέργειας.

[Εναλλακτικά, βρίσκουμε λαχανικά συμβατικής καλλιέργειας ή καλά οικολογικά.]

Τα καθαρίζουμε καλά με καθαρό νερό. Μια τεχνική είναι να τα αφήνουμε μέσα στη γούρνα για λίγη ώρα με καθαρό νερό και σταγόνες PH ή μια - δυό πρέζες χοντρό ακατέργαστο αλάτι. Τα ξεπλένουμε καλά έπειτα.

Τα καταναλώνουμε όσο το δυνατόν πιο φρέσκα ή τα φυλάμε σε ειδικές συνθήκες για ένα μεσαίο χρονικό διάστημα στη ψύξη ή στη κατάψυξη.

Καταναλώνουμε τις τροφές αμαγείρευτες ή λίγο θερμασμένες, όχι περισσότερο από τους 60 βαθμούς κελσίου.

Ποτέ και σε καμιά περίπτωση δε ζεσταίνουμε τα έλαια ούτε ψήνουμε τους ξηρούς καρπούς.

Κάνουμε τους κατάλληλους συνδυασμούς ώστε να ευνοούμε την απορρόφηση των βιταμίνων και των ιχνοστοιχείων.

Εμπλουτίζουμε τις τροφές με ποικιλία φρέσκων μπαχαρικών (περιέχουν μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία που είναι απαραίτητα για το σώμα).

Τρώμε μασώντας καλά τις τροφές για όσο διάστημα χρειαστεί προκειμένου να διευκολύνουμε τον οργανισμό να αφομοιώσει το μεγαλύτερο μέρος των συστατικών τους.

Δεν πίνουμε υγρά με τα γεύματα (γιατί διαλύουμε τα γαστρικά υγρά και σταματάμε τη πέψη) αλλά μετά από δύο ώρες εφόσον διψάμε.

Στο θέμα της πρωτεϊνης ο καθένας ας κάνει οτι νομίζει. Πάντως ο οργανισμός ενός μέσου ενήλικα δεν χρειάζεται περισσότερα απο 120 γραμμάρια τη μέρα. Αν αθλείστε μπορεί να χρειαστείτε περισσότερη αλλά και πάλι αποφύγετε τις υπερβολές. Να σημειώσω εδώ ότι σε γενικές γραμμές είναι ασύμβατη η κατανάλωση πρωτεϊνών μαζί με υδατάνθρακες ανεξάρτητα αν αυτός ο συνδυασμός υπάρχει στη φύση (πχ όσπρια). Ο καλύτερος χρόνος για τη κατανάλωση της πρωτεϊνης είναι συνήθως στο τελευταίο γεύμα της ημέρας και σίγουρα το λιγότερο δύο ώρες πριν κοιμηθούμε.

Το πρόβλημα με το ασβέστιο όπως είναι γνωστό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υπερκατανάλωση πρωτεϊνών (και δει ζωϊκών) καθώς χρειάζονται μεγάλα αποθέματα ασβεστίου για να ανταπεξέλθουμε στην υψηλή οξύτητα αυτών των τροφών. Άρα, ένας λόγος που μπορεί να μας λείπει κάτι είναι ίσως ότι λαμβάνουμε μεγάλη ποσότητα από κάτι άλλο ή ακολουθούμε μια συνήθεια που στερεύει τον οργανισμό μας από αυτό (πχ. αν καπνίζουμε καταναλώνουμε μεγαλύτερες ποσότητες από τη βιταμίνη C).

Αν παρ' όλα αυτά βλέπετε ότι χρειάζεστε κάποιο συμπλήρωμα, είτε γιατί έχετε κάποιο δύσκολο πρόγραμμα στο οποίο πρέπει να ανταποκριθήτε, είτε γιατί αντιμετωπίζετε κάποια συμπτώματα τότε ερευνήστε ανάμεσα στα εκατοντάδες συμπληρώματα που υπάρχουν στα φαρμακεία ή στα λεγόμενα είδη υγιεινής διατροφής. Ανάμεσα σε αυτά θα βρείτε και συμπληρώματα σε κωλώδη μορφή (που παράγονται με τη διαδικάσία των ομοιοπαθητικών). Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ελέγχετε κάποια πράγματα:

Βρείτε συμπληρώματα για τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί φυσικές πρώτες ύλες από βιολογικές καλλιέργειες. Δείτε την ημερομηνία λήξης να μην είναι κοντινή. Προσέξτε να γνωρίζετε τη δοσολογία (υπάρχουν πολλές πηγές στο διαδίκτυο) για να πάρετε το κατάλληλο σε περιεκτικότητα σκεύασμα. Η υπερκατανάλωση πολλές φορές έχει απρόβλεπτα συμπτώματα. Μην παίρνετε σκευάσματα που περιέχουν συντηρητικά ή χημικά πρόσθετα. Κάντε ένα πρόγραμμα λήψης ώστε να γνωρίζετε πότε μπορεί να περιμένετε αποτελέσματα. Σχεδόν κανένα σκεύασμα δεν λειτουργεί με περιστασιακή χρήση (αν και σε πολύ αγνούς οργανισμούς είναι δυαντόν να γίνει αντιληπτή κάποια επίδραση από τις πρώτες δόσεις). Ενημερωθείτε για τα σκευάσματα και γνωρίστε σε μεγαλύτερο βάθος το ζήτημα ώστε να μπορείτε να διαμορφώσετε προσωπική αξιόπιστη κρίση.

Σε αυτή τη χώρα πάντως υπάρχουν διαθέσιμα ακόμα φρούτα, λαχανικά, έλαια, ξηροί καρποί σε σχετικά μεγάλη ποικιλία σχεδόν σε κάθε γειτονιά ώστε να είναι δυνατόν να μπορούμε να προμηθευόμαστε φυσικές τροφές με επάρκεια σε ζωτικά συστατικά. Αν τις χρησιμοποιούμε με ορθό τρόπο σε συνδυασμό με ένα λιγότερο αγχωτικό τρόπο ζωής μπορούμε νομίζω να αποφύγουμε τη λήψη των διατροφικών συμπληρωμάτων χωρίς να αντιμετωπίζουμε μεγάλα προβλήματα.

Τέλος να πω ότι είναι ευχάριστο που ορισμένοι γιατροί στις μέρες μας φροντίζουν να ενημερώνουν τους ασθενείς τους σχετικά με τη δυνατότητα εναλλακτικής αντιμετώπισης των προβλημάτων τους. Γιατί πολλές φορές μια συνταγή με το τάδε έκδοχο θα μπορούσε να αντικατασταθεί με τη προτροπή στη κατανάλωση ενός φρούτου ή ενός λαχανικού το οποίο περιέχει ακριβώς τη ποσότητα και την ποιότητα του συστατικού που χρειαζόμαστε. Για χιλιετηρίδες άλλωστε ο άνθρωπος τα κατάφερνε χωρίς φάρμακα ή διατροφικά συμπληρώματα ενώ στις περιπτώσεις που δεν αναλωνόταν σε πολέμους ή άλλες φρικαλεότητες ήταν σε γενικές γραμμές υγιής.

Ο Ατέρμονος Βρόγχος

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί κάποιος να κάνει σχετικά με τις διατροφικές του επιλογές είναι να τις συνοδεύει με τύψεις. Όσο ωφέλιμο και θρεπτικό ή επιβλαβές και φτωχό είναι ένα γεύμα, ο οργανισμός θα βρει ένα τρόπο να το αφομοιώσει, να λάβει όσα θρεπτικά συστατικά μπορεί και στη συνέχεια να αποβάλλει τα υπόλοιπα των τροφών μέσω της αφόδευσης. Έχει ωστόσο μεγάλη σημασία κατά πόσο αυτή η διαδικασία θα γίνει εύκολα και σε τι ποσοστό τα κατάλοιπα της χώνευσης θα είναι όξινα ή αλκαλικά μιας και από αυτό εξαρτάται αν θα υπάρχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία μας. Ένα σωστό γεύμα θα αφoμοιωθεί εύκολα και δεν θα αφήσει μέσα μας βλαβερά κατάλοιπα. Σε κάθε περίπτωση όμως μπορούμε να μπούμε σε έναν Ατέρμονο Bρόγχο αν μια λανθασμένη επιλογή τη συνοδεύσουμε με ένα φορτίο τύψεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο μεταβολισμός είναι μια διαρκής διαδικασία κατά την οποία οι επιδράσεις των επιλογών μας δεν είναι ποτέ άμεσες αλλά βραχυπρόθεσμες. Επίσης, ένας οργανισμός που λειτουργεί με σχετικά φυσιολογικό τρόπο θα καταφέρει να επιβληθεί σε μια σύντομη σε διάρκεια επίθεση τοξινών καθώς διαθέτει τα απαραίτητα στοιχεία για να εξισορροπήσει την διαταραχή που αυτές προκαλούν στο PH του. Δεν συμβαίνει το ίδιο για καθημερινές ή μακρές σε διάρκεια επιθέσεις καθώς ενεργοποιούν τους σύνθετους μηχανισμούς εξισορρόπησης της οξύτητας με παρενέργειες όπως μια σχετική αδυναμία, αποβολή τοξινών μέσω πολλαπλών οδών (σπυράκια στην επιδερμίδα, σκοτεινά ούρα, δύσοσμη εφύδρωση, μακροπρόθεσμη αύξηση σωματικού βάρους), συμπτώματα που κάθε άλλο παρά επιθυμητά είναι.

Αλλά αν αγνοήσουμε ή πάρουμε πολύ "στα σοβαρά" τη κατάσταση μπορεί να οδηγηθούμε σε ακόμα χειρότερα μονοπάτια καθώς, μπορεί να μπούμε στον Ατέρμονο Βρόγχο. Σε γενικές γραμμές ο Ατέρμονος Βρόγχος μπορεί να περιγραφεί ως μια σύνθετη ψυχοσωματική κατάσταση κατά την οποία αδυνατούμε να βγούμε από την επανάληψη βλαβερών συνηθειών ενώ ο νοητικός μας ορίζοντας περιορίζεται ανάμεσα στη δαμόκλεια σπάθη των διατροφικών επιλογών με ένα τρόπο τουλάχιστον υπερβολικό. Το πρόβλημα έγκειται ότι μέσω των τύψεων εγκλωβιζόμαστε μέσα σε ένα πλέγμα αυτολύπησης (μεταμφιεσμένο συνήθως σε ένα είδος "χονδροειδούς αναισθησίας") κατά το οποίο αδυνατούμε να δούμε την κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις και έτσι συνεχίσουμε να τροφοδοτούμε το σώμα με περιττές ουσίες πάνω στη λογική ότι "η ζημιά έχει γίνει". Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια καθώς οι δυνατότητες του οργανισμού να ανταπεξέρχεται στις επιθέσεις που του κάνουμε είναι πολύ μεγάλες και το μόνο που χρειάζεται να  για να τον βοηθήσουμε είναι απλά να επιστρέψουμε στις παλιές καλές μας υγιεινές συνήθειες. Ένας δρόμος για να επιστρέψουμε είναι μια σύντομη περίοδος αποχής από τη τροφή καθώς αυτή θα δώσει στον οργανισμό την δυνατότητα να καθαρίσει από τις βλαβερές ουσίες. Ταυτόχρονα στερούμε τους μικροοργανισμούς από τις αγαπημένες τους τροφές (σάκχαρα, προϊόντα ατελούς χώνεψης κτλ) οδηγώντας τους στο θάνατο και την οριστική τους αποβολή από το σύστημα. Μην πιέζετε τον εαυτό σας σε αποχή τροφής. Απλά, όταν σας έρθει αυτή η διάθεση, ή καλύτερα όταν νιώσετε την φυσική διάθεση για αποχή από την τροφή, απλά ακολουθήστε τη. Αν μπορείτε να μη λάβετε ούτε νερό ή άλλα υγρά, θα δώσετε στον οργανισμό την ευκαιρία να "στραγγίξει" από την περιττή υγρασία που όπως έχουμε πει βοηθά στην ανάπτυξη των μικροοργανισμών. 

Όταν πια η περίοδος της αποχής έχει περάσει και νιώθουμε καλύτερα μπορούμε να προετοιμάσουμε ένα ελαφρύ γεύμα και στη συνέχεια να μπούμε πάλι στο μονοπάτι των ορθότερων διατροφικών επιλογών. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν είμαστε εγκλωβισμένοι στις τύψεις μας. Σε τελική ανάλυση, ότι καταναλώσαμε το προηγούμενο διάστημα δεν υπάρχει πια και εφόσον συνειδητά ή ασυνείδητα πήραμε αυτή την απόφαση πρέπει να το δεχτούμε ως κάτι φυσικό κι όχι ως λάθος. Σπάνια κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε, έτσι και με τη λήψη τροφής. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να αποτελεί διαρκώς μια δικαιολογία για να αποφεύγουμε να αξιολογούμε τις επιλογές μας. Το ζήτημα είναι αν θέλουμε να παραμείνουμε στον Ατέρμονο Βρόγχο που αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσει σε εκφυλιστικές καταστάσεις ή αν θέλουμε να προχωρήσουμε ξανά στο δρόμο ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής ο οποίος ενέχει αναπόφευκτα και την ορθολογικοποίηση της γενικότερης στάσης μας στη βάση υιοθέτησης λιγότερο επιβλαβών συνηθειών για εμάς και το περιβάλλον που μας φιλοξενεί.

Η Πιο Συγκλονιστική Ομιλία Που Θα Ακούσετε Ποτέ, G Yourofsky

Δε τρώω τίποτα, δε πίνω τίποτα, είμαι ελεύθερος

Αρκετά συχνά, κατά τη διάρκεια συζητήσεων που αφορούν το ζήτημα της διατροφής, συμβαίνει να τίθεται το ζήτημα του αυτοελέγχου. Οι περισσότεροι δηλώνουν αδύναμοι να συγκρατήσουν τον εαυτό τους από τη κατανάλωση ακόμα και εκείνων των τροφών που ακόμα και σε μικρές ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν κάποιου είδους διαταραχή στην ισορροπία του οργανισμού. Η χρήση και κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών είναι εύλογο ότι ενισχύει αυτή την αδυναμία καθώς προκαλούνται σύνθετες αλλαγές τόσο στο μεταβολισμό όσο και στη ψυχολογία του ανθρώπου, όχι πάντοτε αρνητικές αλλά σίγουρα με ένα τρόπο ακατάλληλο αν το ζητούμενο μας είναι η διατήρηση του σώματος μας σε μια σχετικά ισορροπημένη κατάσταση. Έρχεται μάλιστα μια στιγμή που μπορεί να αμφισβητήσουμε εντελώς τα οφελή μιας προσεγμένης διατροφής χρησιμοποιώντας ένα σωρό από δικαιολογίες που στη βάση τους βρίσκεται το ίδιο πλαίσιο στο οποίο στηρίζεται η αίσθηση της παραίτησης που ολοένα και περισσότερο καταλαμβάνει μεγαλύτερο μερίδιο ανάμεσα μας. Είναι εύλογο ότι οφείλουμε να είμαστε ενάντια σε αυτόν τον παρασιτικό και άδικο για τον εαυτό μας και τους άλλους τρόπο σκέψης.

Πως επιτυγχάνεται ο αυτοέλεγχος: αρχικά να σημειώσω ότι σε "κανονικές" συνθήκες δεν είναι απαραίτητο να ψάχνουμε για τον αυτοέλεγχο καθώς ο οργανισμός μας από μόνος του μας δίνει κάποια μηνύματα σχετικά με το τι χρειάζεται τη κάθε στιγμή και έτσι απλά πρέπει να μάθουμε να τον αφουγκραζόμαστε. Αν έχουμε επαφή με τον οργανισμό μας απλά λειτουργούμε φυσικά και δεν χρειάζεται να ελέγξουμε τίποτα, απλά απολαμβάνουμε τη ζωή. Έτσι θα πρέπει να επικεντρώσουμε περισσότερο στα πράγματα που μας αποσπούν από την αίσθηση του βιώματος του εαυτού μας παρά στην ανακάλυψη ενός τρόπου ελέγχου του. Κλασικό παράδειγμα είναι ο Ύπνος. Σε φυσιολογικές συνθήκες το 85% των ανθρώπων που θα αφεθούν να ξαπλώσουν σε ένα ήσυχο δωμάτιο χωρίς φως οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας μέσα σε λίγα λεπτά θα νιώσουν νύστα και τελικά θα κοιμηθούν, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα. Η αϋπνία ωστόσο αποτελεί σήμερα ένα είδος μάστιγας για πολλούς ανθρώπους οι οποίοι καταφεύγουν σε μια σειρά απο τεχνητούς τρόπους για να ανακαλέσουν το αίσθημα της νύστας χωρίς πάντα να τα καταφέρνούν, ενώ με ορισμένους από αυτούς το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να δημιουργούν ένα χρόνιο πρόβλημα στον οργανισμό τους το οποίο μπορεί να επεκτείνεται και πέρα από τη λειτουργία του ύπνου. Αναφέρομαι βέβαια στις μακροχρόνιες φαρμακευτικές "παραβάσεις" οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές για τη ζωή κάποιου, έστω και αν σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να θεωρηθεί ότι τον βοηθούν να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του ανάγκες.

Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τη λήψη της τροφής: αν αφεθούμε σε ένα περιβάλλον ήρεμο δίχως στρες για ένα εύλογο χρονικό διάστημα είναι σχετικά εύκολο να επέλθει μια ισορροπία στη συχνότητα, τον τύπο των τροφών και τον τρόπο με τον οποίο τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με τα απαραίτητα. Αντίθετα, αν για μεγάλο χρονικά διάστημα παραμένουμε σε περιβάλλον με έντονες πηγές έντασης όπως υψηλός θόρυβος, καταπίεση και δυσφορία από τη συναναστροφή με άλλους, μπορεί να καταλήξουμε να τροφοδοτούμε το σώμα ακατάσχετα με τροφές ακατάλληλες και βλαπτικές με μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για την υγεία μας. Όμως εδώ θα συμφωνήσουμε ότι η ζωή στη πόλη έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και για τους περισσότερους είναι αδύνατο να φύγουμε από αυτή, άρα τι μπορούμε πρακτικά να κάνουμε, τουλάχιστον ή όχι μόνο στο θέμα της διατροφής;

ατόμο με ισχυρό αυτοέλεγχο

Βασικά αυτό που πρέπει να αποφύγουμε είναι μια δογματική στάση απέναντι στη ζωή, τις απόψεις και τις επιλογές μας. Τίποτε δεν είναι "έτσι" επειδή πρέπει ή επειδή έτσι συνηθίζεται. Είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι για τη ζωή μας, έξω από τις διάφορες συνθήκες που συνολικά επιβάλλονται. Ωστόσο έχουμε την τάση να ζούμε με ένα τρόπο που μας διαφεύγει, δηλαδή να πράττουμε ασυνείδητα και να μην βιώνουμε τις ίδιες μας τις εμπειρίες. Έτσι δρούμε χωρίς μπορούμε να αξιολογήσουμε το αντίκτυπο των πράξεων στον εαυτό μας. Αυτό το πράττουμε ποικιλοτρόπως: παρακολουθόντας τηλεόραση, ποδόσφαιρο, παίζοντας τυχερά παιχνίδια, δουλεύοντας, χαζεύοντας στις βιτρίνες, ενώ ακόμα και όταν κάτι συμβαίνει που μας ταράζει τα νερά το αντιμετωπίζουμε με ένα τρόπο στον οποίον δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Προοδευτικά υποδυόμενοι το ρόλο του, αφομοιώνουμε τα χαρακτηριστικά και τελικά ταυτιζόμαστε με αυτόν τον Ξένο. Ανάμεσα σε αυτά που κάνουμε ασυνείδητα αλλά με σχεδόν σαφείς επιλογές είναι και  η διατροφή η οποία σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο που ζούμε ολόκληρη τη ζωή μας. Ο καθένας χρησιμοποιεί τον δικό του τρόπο για να αποφύγει την εμπειρία του ειδικά στο θέμα της διατροφής έχει άλλο ένα λόγο να το κάνει γιατί με αυτό το τρόπο μπορεί να συντηρεί τις διάφορες έξεις ή την βολική του κατάθλιψη. Η κατανάλωση ουσιών έρχεται σε σύγκρουση με την εναλλακτική διατροφική θεωρία καθώς επηρεάζει το μεταβολισμό με ένα δραστικό τρόπο σε αφύσικο βαθμό - τουλάχιστον στα χαμηλά επίπεδα του εθισμού. Όλες οι ουσίες δεν είναι το ίδιο και δεν επηρεάζουν με τον ίδιο τρόπο το σύστημα αλλά θέλει πολύ κουράγιο για κάποιον να θελήσει να ομαλοποιήσει τη λειτουργία του οργανισμού του όταν είναι εθισμένος κάπου ενώ από μόνες τους ορισμένες όπως π.χ. το αλκοόλ σε καθημερινή βάση αποτελούν πλήγμα για το σώμα μας από όποια πλευρά και να το δει κανείς. Η λογική λέει ότι η διακοπή της λήψης ουσιών είναι ένα πρώτο βήμα προς τη κατεύθυνση της ανάκτησης ενός βαθμού της σωματικής μας ισορροπίας. Αλλά χρειάζεται και η υιοθέτηση άλλων νέων συνηθειών με πιο υγιή προσανατολισμό προκειμένου να αρχίσουμε να αποκομίζουμε τα οφέλη της νέας καλύτερης μας κατάστασης.

Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να δοθούν σαφείς οδηγίες για τον αυτοέλεγχο. Αυτό που μπορεί στη πράξη να ειπωθεί είναι ότι όπως όλα τα φυσικά πράγματα δεν χρειάζεται προσπάθεια για να αναδειχθεί αλλά περισσότερο να γυμνωθεί από εκείνα τα οποία τον καθιστούν αδύνατο. Είμαστε πραγματικά ικανοί να κάνουμε ότι επιθυμούμε αρκεί να προσανατολιστούμε προς την κατεύθυνση του. Δεν απαιτούνται δραστικές αλλαγές εδώ και τώρα αλλά είναι πολύ πιθανόν να νιώσετε την ανάγκη για τέτοιου είδους αλλαγές. Απλά κάντε τες. Το τσιγάρα κόβεται αν σβήσουμε το τελευταίο τσιγάρο στο τασάκι και δεν ανάψουμε ξανά επόμενο. Όλα είναι ζήτημα μιας στιγμής. Αν χρειάζεστε ένα ισχυρό κίνητρο για να κάνετε κάποιες αλλαγές, σκεφτείτε πόση δύναμη μπορείτε να πάρετε βλέποντας τον εαυτό σας να μεταμορφώνεται σε κάτι που θεωρούσατε ότι δεν θα ήταν ποτέ δυνατό. Αν διαβάζετε μέχρι αυτή τη παράγραφο πιθανόν να έχετε ήδη ξεκινήσει.