Η χρησιμότητα της Αλκαλικής Διατροφής

Στο σύγχρονο διατροφικό κυνήγι ανάμεσα σε εκατοντάδες θεωρίες μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει την αλκαλική διατροφή αναφορικά με την ορθότητα αξιολόγησης των τροφών σε εκείνες που μας ωφελούν κι εκείνες που μας βλάπτουν, πάντα μέσα στα όρια υγιών συνθηκών ζωής.

Antoine Béchamp 1816-1908

Η θεωρία αυτή έχει τις ρίζες της στο σύνθετο έργο του Antoine Béchamp ενός γάλλου χημικού και βιολόγου που έζησε κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα και υπήρξε ο αντίπαλος του Παστέρ κι ο οποίος έκανε πρωτοποριακό έργο στη βιομηχανική χημεία. Η αρχική του διαμάχη για την ανακάλυψη της ζύμωσης με τον Παστερ εξελίχθηκε σε έναν ανταγωνισμό ιδεών σχετικά με τη μικροβιολογία, τη παθογένεση και τη θεωρία των μικροβίων. ο Béchamp υποστήριζε ότι κάποιες ζωντανές οντότητες που τις ονόμαζε "μικρόζυμα" δημιουργούν τα βακτήρια αντιδρώντας σε παράγοντες του οργανισμού που τα φιλοξενεί όσο και με παράγοντες του περιβάλλοντος. Δεν πίστευε δηλαδή ότι τα βακτήρια μπορούσαν να εισβάλουν σε ένα υγιή οργανισμό και να δημιουργήσουν ασθένεια από μόνα τους. Η ανταγωνιστική οπτική του Pasteur έγινε ευρέως αποδεκτή από τους επιστήμονες και ο  Béchamp βούλιαξε στην αφάνεια αν και οι πεποιθήσεις του συνεχίζουν να προάγονται από κάποιους αφοσιωμένους υπερασπιστές του. Αυτοί υποστηρίζουν ότι οι Pasteur αφού οικειοποιήθηκε τις ιδέες του Béchamp στη συνέχεια τις καταπίεσε και τις εξαφάνισε. Ένας απ' αυτούς ο Ethel Douglas Hume με το έργο του "Béchamp or Pasteur: A Lost Chapter in the History of Biology.

Η αλκαλική διατροφή στηρίζεται σε αυτή την απλή ιδέα και ανεξάρτητα αν κάποιος την υποστηρίζει ή όχι, ορισμένες διαπιστώσεις της γίνονται ολοένα και περισσότερο αποδεκτές από τους σύγχρονους επιστήμονες. Πρόκειται, όπως έχει υποστηριχθεί από τον Robert Young, κύριο υποστηρικτή της και εκείνον που την παρουσίασε μέσω του βιβλίου "The PH Miracle", για μια Nέα Bιολογία.

Αναφορικά με την χρησιμότητα της, αν θέλουμε να ακολουθούμε σε γενικές γραμμές ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο, είναι ένα πρώτης τάξεως εργαλείο αναφορικά με την αξιολόγηση των τροφών καθώς ορίζει κάποια αντικειμενικά κριτήρια σχετικά με την επιλογή τους. Για μένα η χρησιμότητα της συμπυκνώνεται στο άμα δεν έχεις μέτρο βάλε ένα κανόνα αν και αργότερα κατάλαβα ότι τελικά ο κανόνας είναι απλά το μέτρο. Επίσης αξίζει να σημειώσουμε ότι παρεπιπτόντος πρόκειται για μια διατροφή κατά βάση χορτοφαγική την οποία αν κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει ο καλύτερος τρόπος είναι μέσω της πλήρους αποχής από τις ζωικές πρωτεΐνες και της κατανάλωσης φρέσκων ζωνταντών τροφών.

Για να κατανοήσουμε τη λειτουργία της διατροφής αυτής χρειάζεται απλά να καταλάβουμε πως παράγονται η τοξίνες και τι ρόλο παίζουν στο πεπτικό σύστημα. Η οξύτητα των τροφών, ο συνδυασμός τους και ο τρόπος λήψης προτείνεται να αποτελούν κριτήρια για την επιλογές μας καθώς επηρεάζουν με έναν τρόπο την αντίδραση του οργανισμού μας που άλλωστε επηρεάζεται και από ένα πλήθος ακόμα περιβαλλοντικών παραγόντων.

Οι τροφές με υψηλό PH, εκείνες δηλαδή που χαρακτηρίζονται ως όξινες, μεταβολίζονται από τον οργανισμό παράγοντας ένα στερεό κατάλοιπο το οποίο στη συνέχεια με ένα τρόπο επανατίθεται στη κυκλοφορία του αίματος και δηλητηριάζει τον οργανισμό μας. Αντίθετα εκείνες με χαμηλό PH, δηλαδή οι αλκαλικές μεταβολίζονται ευκολότερα και το τυχόν στερεό τους κατάλοιπο παραμένει αδρανές μέχρι την οριστική του απομάκρυνση, δηλαδή δεν μας βλάπτει.

Τοξίνες είναι πολύ εύκολο να εισαχθούν στο πεπτικό σύστημα αυτούσιες είτε να δημιουργηθούν μέσα σε αυτό. Ακόμα και ορισμένες σύνθετες ψυχοσωματικές λειτουργίες μπορούν να παράγουν τοξίνες τις οποίες κατά κάποιο τρόπο καλούμαστε να χωνέψουμε σαν να ήταν πραγματικές τροφές.

Αλλά συνήθως αυτό που γίνεται είναι να τροφοδοτούμε διαρκώς το πεπτικό μας σύστημα με τροφές που αποτελούν πρώτης τάξης τροφές και για τους μικροργανισμούς που κρύβουμε μέσα μας. 

δείγμα μύκητα σε μικροσκόπιο

Οι μικροοργανισμοί αυτοί δεν βρίσκονται σώνει και καλά εκεί για να μας κάνουν κακό. Όταν τους αφήνουμε στην ησυχία τους δεν κάνουν τίποτε άλλο από τον να καθαρίζουν τον οργανισμό μας από τυχόν αχώνευτα κομμάτια τροφής. Όσο όμως τους ταΐζουμε ακατάπαυστα τέτοιου είδους "κομμάτια" αυτοί αρχίζουν να αναπτύσσονται πυρετωδώς. Στη περίπτωση των μυκήτων, η αγαπημένη τους τροφή είναι τα σάκχαρα. Όσο τρώμε γλυκές ουσίες αυτοί πολλαπλασιάζονται και τρώγοντας τα σάκχαρα παράγουν τοξίνες (αλκοόλ). Πραγματοποιείται δηλαδή μια μορφή ζύμωσης, όπως π.χ ο μούστος που γίνεται κρασί. Οι τοξίνες αυτές επειδή θωρούνται από τον οργανισμό δηλητήρια, τις πρωωθεί στη στιβάδα του δέρματος βρίσκεται το λίπος για να μη μας βλάψουν. Αποθηκεύει δηλαδή τις τοξίνες σε λιπίδια και έτσι μας σώζει από την υπερβολική οξύτητα που θα έβλαπτε τα ζωτικά μας όργανα. Έτσι όμως δυστυχώς παχαίνουμε κι όλας. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δημιουργεί ένα τόιχος ανάμεσα σε εκείνον και τις τοξίνες που τελικά γίνεται ένα τοίχος ανάμεσα σε μας και το εξωτερικό μας περιβάλλον.

δείγμα μη ζωντανού οργανισμού

Με τη ζύμωση των σακχάρων παράγεται μέσα μας αλκόολη ενώ μειώνεται το διαθέσιμο οξύγονο και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ενεργοποιούνται οι μικροοργανισμοί που ευδοκιμούν σε υγρό και αναερόβιο περιβάλλον. Όπως ένας τοίχος σε κάποιο ανήλιαγο υπόγειο που πιάνει μούχλα αλλά σκεφτείτε το με όρους ανθρώπινου οργανισμού. Όσο το οξυγόνο μειώνεται τόσο αναπτύσονται οι μικροοργανισμοί και δεν λείπει ο συνειρμός ενός οργανισμού χωρίς καθόλου οξυγόνο: ο νεκρός.

Δεδομένης της αξιοθαύμαστης αντοχής του ανθρώπινου οργανισμού τα περιθώρια αποθήκευσης των τοξινών είναι μεγάλα αλλά υπάρχει ένα σημείο απο το οποίο οι τοξίνες αδυνατούν να αποθηκευτούν αρχίζοντας να επηρεάζουν κι άλλα όργανα και ιστούς με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουμε. Αν συνεχίσουμε μάλιστα με αυτό τον τρόπο δεν αποκλείεται να εμφανιστούν στον οργανισμό μας σοβαρότερες παθήσεις γνωστές και ως εκφυλιστικές ασθένειες.

Η σκέψη αυτή οδηγεί άμεσα στο συμπέρασμα ότι με την κατανάλωση όξινων τροφών επιταχύνουμε την ανάπτυξη των μικροοργανισμών που είναι υπεύθυνα για την αποσύνθεση μας, για όταν θα έχουμε αφήσει πλέον τον μάταιο αυτό κόσμο. Με λίγα λόγια "γερνάμε" το σώμα μας και δεν θέλει πολύ να φανταστεί κάποιος τι κάνουμε στο μυαλό μας. 

Το ευχάριστο όμως είναι ότι η δυνατότητα να επαναφέρουμε την ισορροπία στον οργανισμό μας παρέχεται εύκολα μέσα από την επιλογή των τροφών και των συνδυασμών τους όπως μπορούν να αξιολογηθούν μέσα από τη θεωρία και τη πρακτική εφαρμογή του προγράμματος της αλκαλικής διατροφής. Σχετικά με το σύστημα οξεοβασικής ισορροπίας του οργανισμού και την λειτουργία του θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε σε επόμενες δημοσιεύσεις.

Πως διατηρούμε φρούτα και λαχανικά

Επειδή είναι πρακτικά αδύνατον να υιοθετήσουμε μια χορτοφαγική vegan διατροφή χωρίς να τρώμε φρέσκα λαχανικά και φρούτα θα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να διατηρούμε ποσότητες από αυτά στο σπίτι μας. Η λύση του έτοιμου φαγητού συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτές που προσπαθούμε να αποφύγουμε γιατί αφ' ενός είναι δύσκολο να βρούμε ποικιλία έτοιμων πιάτων δίχως ζωικά παράγωγα και αφ' εταίρου είναι ακόμα δυσκολότερο να βρούμε φρέσκα λαχανικά όμορφα μαγειρεμένα (ή ωμά) χωρίς λάδι. Επίσης ορισμένα φρούτα - λαχανικά δεν σερβίρονται σχεδόν σε κανένα εστιατόριο ή θα πρέπει να βρείτε κάποιο μαγαζί να κάνετε συμφωνία μαζί του αλλά στο τέλος θα καταλάβετε ότι κανείς δεν φτιάχνει το φαγητό σας καλύτερα από εσάς τους ιδίους.

Μπορούμε να διατηρήσουμε σχεδόν τη πλειονότητα των λαχανικών για ένα σεβαστό χρονικά διάστημα αν τα πλύνουμε καλά και φροντίσουμε να τα απομονώσουμε από την υγρασία σε ψυχρό χώρο. Η διαδικασία της επιλογής των λαχανικών είναι και αυτή σημαντική καθώς θα πρέπει να τα βρίσκουμε σε καλή κατάσταση, με τους φλοιούς τους, όσα διθέτους, άθικτους, με τα κοτσάνια τους γερά και όχι σπασμένα, με τα φύλλα τους μεγαλοπρεπή, ευλύγιστα αλλά όχι μαλακά, άγουρα αν γίνεται, να έχουν μία θελκτική όψη σε γενικές γραμμές. Με λίγα λόγια, το καλό λαχανικό / φρούτο / καρπός σε κάνει να θέλεις να το αρπάξεις και να το φας αυτοστιγμεί. 

Στο σπίτι τώρα, καθαρίζουμε τα χοντρά και ρίχνουμε τα τρόφιμα στη γούρνα και τη γεμίζουμε καθαρό νερό. Πετάμε και δυο τρεις πρέζες χοντρό αλάτι και τα αφήνουμε περίπου ένα τέταρτο. Με αυτό τον τρόπο απομακρύνουμε τα χημικά όπου υπάρχουν. Μετά αδειάζουμε τη γούρνα και ξεβγάζουμε εξαντλητικά. Με τα χέρια καθαρίζουμε ξεχωριστά κάθε φύλλο. Τα φρούτα τα τρίβουμε καλά. Δεν ασκούμε βία στα τρόφιμα τους φερόμαστε με αγάπη, θα πρέπει να διατηρηθούν αμιγή χωρίς πληγιάσματα ή χτυπήματα γιατί από οι κάθε λογής αμυχές γίνονται πύλες εισόδου για τους μικροοργανισμούς, ενώ η πίεση διαλύει τις κυτταρικές μεμβράνες και εκχυμώνονται εσωτερικά με αποτέλεσμα να ξεκινάει ζύμωση.

Αφήνουμε τα τρόφιμα να στεγνώσουν καλά, δεν τα παρατάμε απλά στο σουρωτήρι αλλά τα αναδεύουμε περιστασιακά για να φύγει τον νερο από όλες τις επιφάνειες. Υπολογίστε ότι ορισμένα λαχανικά όπως το σγουρό μαρούλι έχει πτυχώσεις και το νερό φεύγει δύσκολα, οπότε έχετε το νου σας να στεγνώσουν ικανοποιητικά μέχρι να τα μαζέψετε.

'Άλλα, όπως τα λάχανα και τα κουνουπίδια δεν τα πλένετε παρά τα καθαρίζετε εξωτερικά με καθαρό χαρτί / πανί και νερό αφαιρώντας τα πληγωμένα ή σπασμένα φύλλα και φυσικά τα στεγνώνετε. Μετά είτε τα βάζετε σε δοχείο του οποίου έχετε καλύψει τα τοιχώματα με χαρτί ή τα τυλίγετε σε χαρτί κουζίνας και τα βάζετε σε ελαφριά σακούλα σφιχτά κλειστή από την οποία έχετε αφαιρέσει όλο το περιττό αέρα. Επιτηρείτε όποτε μπορείτε τα δοχεία και τις σακούλες  Αν το ψυγείο σας ανοιγοκλείνει συχνά θα γεμίσουν πιο γρήγορα υγρασία (ιδιαίτερα στην οροφή του δοχείου). Γενικά, κάθε μερικές μέρες μπορούμε να εξετάζουμε αν τα χαρτιά έχουν νοτίσει και τότε αλλάζουμε χαρτί και αν χρειάζεται στεγνώνουμε το δοχείο ή αλλάζουμε σακούλα.

Ανανεώνουμε το περιεχόμενο των δοχείων με φρέσκα λαχανικά και αν κάτι έχει ένδειξη ότι ετοιμάζεται να αρχίσει να χαλάει το καταναλώνουμε ή το πετάμε και έτσι διατηρούμε πάντα μόνο τα καλά. Προσπαθούμε να διατηρούμε διαθέσιμο ένα απόθεμα από φρούτα, λαχανικά, καρπούς, έλαια, όσπρια, ρύζι, σπόρους ώστε να μην καταλήγουμε σε διατροφικά άστοχες επιλογές.

Τα τρόφιμα χαλάνε πολύ γρήγορα αν τα αφήσουμε μέσα στις σακούλες με τις οποία τα αγοράσαμε. Προφανώς και δεν έχουμε όλοι την πολυτέλεια να διαθέτουμε κήπο. Οι σακούλες αλλά και τα πλαστικά δοχεία είναι βασικά ακατάλληλα στην άμεση επαφή τους με τα τρόφιμα καθώς ανάμεσα τους δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη μικροοργανισμών. Το κρύο είναι μεν ανασταλτικός παράγοντας αλλά τελικά οι μικροοργανισμού βγαίνουν νικητές. Όταν ανάμεσα στο τρόφιμο και το δοχείο μεσολαβεί στεγνωτικός παράγοντας όπως π.χ το χαρτί είναι επόμενο να μην υπάρχει αρκετή υγρασία προκειμένου οι μικροοργανισμοί να μπορούν να "πιάσουν δουλειά". 

Σκοπός είναι να έχουμε πάντα πρόσβαση σε καλά φρούτα και λαχανικά. Αν βρεθούμε με μεγάλη ποσότητα από κάτι μπορούμε να το βάλουμε μετά από επεξεργασία στη κατάψυξη. Ορισμένες τροφές όπως πχ. τα βλαστάρια κρατάνε για αρκετό καιρό αν μόλις τα κόψουμε τα βάλουμε στη κατάψυξη.

Μπορούμε εύκολα να εισάγουμε περισσότερες καλές τροφές στο διαι- τολόγιο, εξορίζοντας άλλες που σε γενικές γραμμές δεν ωφελούν και είναι πιο εύκολο να μας βλάψουν ακόμα και σε μικρές ποσότητες αν τις λαμβάνουμε καθημερινά. Όταν έχουμε στο ψυγείο φρούτα και λαχανικά είναι σχετικά εύκολο μέσα σε λίγη ώρα να φτιάξουμε κάτι ωραίο να φάμε. Αν συνδυάσουμε μερικά όσπρια ή ξηρούς καρπούς και έλαια με τα περιεχόμενα του ψυγείου και τα κατάλληλα μπαχαρικά τότε έχουμε μια βάση για μια ωφέλιμη διατροφή, έτσι κι αλλιώς δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να υιοθετήσουμε τη συνήθεια να τρώμε καθημερινά μία σαλάτα ως κύριο πιάτο, πριν φάμε οτιδήποτε άλλο. Ας πούμε ότι είναι το μισό βήμα.

Περί φρούτων

Αν και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα περισσότερα φρούτα περιέχουν πολύτιμα συστατικά για το σώμα, ωστόσο στις μέρες μας κυριαρχεί ένας μύθος σχετικά με τη συχνότητα κατανάλωσης τους. Είναι ενδεικτική η τάση των περισσότερων μανάβικων να εκθέτουν τα φρούτα σε πρώτο επίπεδο, τοποθετόντας συνήθως τα λαχανικά στο παρασκήνιο (ή το βάθος του διαδρόμου). Το ίδιο κάνουν και πολλοί καταναλωτές που γεμίζουν το ψυγείο με κάθε λογής φρούτα ενώ παραχωρούν μόλις ένα μικρό τμήμα στα χόρτα και τα λαχανικά.

Στη πράξη η καθημερινή κατανάλωση φρούτων και ειδικά εκείνων που είναι πλούσια σε σάκχαρα μπορούν να συντελέσουν σε ανατροπή της φυσιολογικής ισορροπίας του μεταβολισμού οδηγώντας το σώμα σε εκφυλιστικές καταστάσεις. Το κυριότερο μειονέκτημα των φρούτων είναι το σχετικά μεγάλο ποσοστό σακχάρων που περιέχουν. Ενδεικτικά αναφέρω: 

Πορτοκάλι: 9.4% - Ροδάκινο: 8.4% - Σταφύλια: 15.5% - Πεπόνι: 8.0% - Ανανάς 9.3%

Οι μετρήσεις αφορούν ένα μεσαίου μεγέθους φρέσκο φρούτο που βρίσκουμε στην αγορά. Τα ποσοστά πολλαπλασιάζονται δραματικά σε περίπτωση που καταναλώνουμε το χυμό από τα φρούτα (ενώ παράλληλα χάνουμε τις ίνες που προσφέρουν). Υπολογίστε πάντα ότι τα φρούτα τρώγονται πολύ εύκολα και μπορούμε να φάμε μεγάλες ποσότητες σε μικρό χρονικό διάστημα. Μεγάλη σημασία παίζει επίσης η ωρίμανση του φρούτου καθώς, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε σάκχαρα, με τον καιρό πραγματοποιείται εντός τους μια μορφή ζύμωσης η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των σακχάρων καθώς οι σύνθετοι υδατάνθρακες που περιέχονται αλλάζουν μορφή και μετατρέπονται σε απλούς. Στη τελική διαδικασία της ζύμωσης όπου αναπτύσετται σε ορατό βαθμό πλέον ο μύκητας, παράγεται Αλκοόλ.

Ο διαχωρισμός των σακχάρων σε "καλά" και "κακά" είναι κατά βάση παραπλανητικός καθώς όλα τα σάκχαρα, απ' όπου κι αν προέρχονται αποτελούν πρώτης τάξης τροφή για τους μύκητες (που πολλοί εξ' αυτών κατοικούν εντός μας και δεν είναι καλή ιδέα να τους υπερ-τροφοδοτούμε γιατί παράγουν υπερβολικές σε αριθμό τοξίνες). Η άποψη μάλιστα ότι η Φρουκτόζη είναι καλύτερη από την κλασική λευκή ζάχαρη έχει ανατραπεί σε μεγάλο βαθμό καθώς έρευνες έχουν δείξει ότι η Φρουκτόζη μεταβολίζεται γρηγορότερα σε λίπος απ' ότι άλλα σάκχαρα. Το Μέλι δε, είναι η υψηλότερη θερμιδικά τροφή στη φύση καθώς ένα μόνο κιλό περιέχει περισσότερες από 6000 θερμίδες (αν και υπάρχουν απλούστεροι τρόποι να ελέγχουμε τη διατροφή μας χωρίς να μετράμε θερμίδες).

Υπάρχουν όμως και καλά νέα. Μπορούμε εύκολα να βρούμε φρούτα που δεν περιέχουν πολλά σάκχαρα. Αυτά είναι η Τομάτα (2,6% σάκχαρα), το Γκρέιπφρουτ (7,3%), το Λεμόνι (2,5%), το Αβοκάντο (0,6%) και η πράσινη Μπανάνα (κάτω από 9%). Αν το ζητούμενο μας είναι η γλυκιά γεύση, αυτή βρίσκεται εύκολα ακόμα και σε πολλά λαχανικά: δοκιμάστε ένα φρέσκο βιολογικό Καρότο ή μια δόση βραστά Παντζάρια και απολαύστε την ήπια γλυκιά τους γεύση. Η κόκκινη Πιπεριά έχει επίσης γλυκιά γεύση. Αν επιλέξετε ένα γλυκό φρούτο προτείνω να στραφείτε στο Αχλάδι (9.8% σάκχαρα) που είναι από τις τροφές εκείνες που περιλαμβάνονται ακόμα και στις πιο αυστηρές αντι-αλεργικές δίαιτες. Αν πάλι επιθυμείτε τη γλυκιά γεύση σε βαθμό που χρειάζεστε κάποια πρόσθετη γλυκαντική ουσία το σοφότερο είναι να προτιμήσετε τη Στέβια που είναι πολύ γλυκιά ενώ δεν περιέχει σάκχαρα (αλλά άλλες ουσίες που δεν ανεβάζουν την Ινσουλίνη στο αίμα) και δεν μεταβολίζεται ως τέτοιο.

Σε γενικές γραμμές να έχετε υπ' όψη σας ότι τα περισσότερα φρούτα θεωρούνται όξινες τροφές και μόνο αν ακολουθείτε μια διατροφή φροντισμένη, πλούσια σε χόρτα, λαχανικά και έλαια μπορείτε περιστασιακά να απολαμβάνετε χωρίς να υπερτροφοδοτείτε τον οργανισμό σας με υπερβολικά πολλά σάκχαρα. Μια υγιής συνήθεια είναι κατά τη γνώμη μου, όταν επιθυμείτε γλυκό να φάτε ένα καλό φρούτο στην εποχή του κι όχι κάποιο κέικ ή πάστα που περιέχουν ένα σωρό από ζωϊκά κορεσμένα λίπη και άπειρα σάκχαρα.

Προσωπικά, ένα από τα αγαπημένα μου πρωϊνά ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες περιλαμβάνει πράσινη Μπανάνα, φρέσκο Αχλάδι ή ένα πράσινο Μήλο (του οποίου αφαιρώ το φλοιό γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ δυσκολοχώνευτος και απαιτεί ώρες μασήματος) Ταχίνι, Κανέλα και λίγο μαύρο Πιπέρι. Προτιμώ πάντα μικρού ή μεσαίου μεγέθους φρούτα γιατί τα μεγάλα μου θυμίζουν τη φασολιά του Τζακ σε εκδοχή Monsanto. Τέλος, τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει την απόλαυση ενός δροσερού Γκρέιπφρουτ με συνοδεία μια χούφτα φρέσκα άψητα Αμύγδαλα. 

Τρώτε φρούτα όπως τα έτρωγαν οι άνθρωποι παλιά: σα σπάνια εδέσματα. Αφιερώστε το χρόνο να τα βρείτε σε καλή κατάσταση, αν γίνεται στην εποχή τους, χωρίς χτυπήματα ή εκδορές, πλύντε τα, καθαρίστε το φλοιό αν χρειάζεται και κόψτε τα σε φέτες. Μην τα αφήνετε να ωριμάσουν μέχρι να μαυρίσουν ή να ξεραθεί ή να ζαρώσει ο φλοιός τους. Αφιερώστε επίσης χρόνο στο μάσημα των φρούτων, ιδιαίτερα όταν τα καταναλώνετε στην ώρα τους. Τα περισσότερα ταιριάζουν φοβερά με ωμούς ξηρούς καρπούς και κανέλα. Μην τα μπλέκετε με γιαούρτια ή τυριά γιατί δημιουργείτε μια βόμβα στο στομάχι σας αφού εκτός από τα σάκχαρα προσθέτετε κορεσμένα λίπη και πρωτεϊνες που θα δυσκολευτείτε να χωνέψετε. Μην τρώτε ποτέ φρούτα μαζί με χόρτα γιατί επιτελούν διαφορετικές λειτουργίες στον οργανισμό: τα φρούτα βοηθούν στον καθαρισμό του (λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας τους σε νερό) ενώ τα χόρτα βοηθούν στο χτίσιμο των ιστών και τη δημιουργία των κυττάρων. Η καλύτερες ώρες για κατανάλωση φρούτων είναι οι πρωϊνές. Η μερική αποχή από την κατανάλωση τους για λίγο καιρό και η προσεκτική επιλογή τους μπορεί να μεταβάλει δραστικά το βαθμό απόλαυσης τους. Προς το καλύτερο.

Κακάο... rocks!

Απ' όλες τις τις τοξίνες προτιμώ το Κακάο. Είναι μια από τις πικρές αδυναμίες μου. Το χειμώνα έχω σχεδόν πάντα στο γραφείο μια κούπα την οποία πίνω κατά τη διάρκεια της μέρας, όποτε κρίνω ότι χρειάζομαι κάτι υγρό. Τη συνοδεύω με μικρές γουλιές νερό που ενώ με δροσίζουν ευχάριστα, καθαρίζουν παράλληλα και τη στοματική κοιλότητα που πλήττεται από την επίθεση του καφέ αυτού υγρού.

Όταν βρίσκομαι έξω έχω πάντα μαζί μια μαύρη Σοκολάτα, με περιεκτικότητα τουλάχιστον 70% Κακάο και περιστασιακά αφήνω ένα κομματάκι να λιώνει σιγά σιγά στο στόμα ώστε να απολαμβάνω τη γεύση της ενώ νιώθω σταδιακά τη θερμοκρασία του σώματος μου να αυξάνει. Τρία πλακάκια ή περίπου 30gr θεωρώ ότι είναι μια επαρκής δόση που συντροφεύει άνετα τις στιγμές μια παρέας ή το διάστημα που οι άλλοι καταναλώνουν βαρύτερες ουσίες όπως Καφέ ή Αλκοόλ.

Όταν είμαι στο σπίτι ετοιμάζω ένα ρόφημα Κακάο: σε ένα ποτήρι βάζω δυο τρεις γεμάτες κουταλιές φρέσκο Κακάο και το ανακατεύω καλά με λίγο νερό από το μπρίκι που ήδη έχω βάλει να ζεσταίνει. Προσθέτω δυο - τρεις πρέζες Κανέλα και αν θέλω να γλυκάνει λίγο προσθέτω μισό κουταλάκι ακατέργαστη Ζάχαρη (αν δεν έχετε πρόβλημα να καταναλώνετε ζωϊκά παράγωγα μπορείτε να βάλετε Μέλι καλής ποιότητας. Γενικώς τα σάκχαρα αν μπορείτε να τα αποφύγετε είναι καλύτερα από το να τα καταναλώνετε σε μεγάλες ποσότητες). Στη συνέχεια ανακατεύω το μείγμα μέχρι να αποκτήσει μια πλούσια κρεμώδη υφή. Όταν το νερό έχει φτάσει σχεδόν σε θερμοκρασία βρασμού το βγάζω από τη φωτιά, απογεμίζω τη κούπα και ανακατεύω καλά μέχρι να διαλυθεί τελείως. Αν όλα πάνε καλά στην επιφάνεια του ροφήματος θα σχηματιστεί ένα λεπτό στρώμα αφρού το λεγόμενο "καϊμάκι". Αφήνω το κουτάλι στο ποτήρι γιατί το κακάο έχει τη συνήθεια να κάθεται στον πάτο του ποτηριού και πρέπει να το ανακατεύουμε διαρκώς αν δεν θέλουμε να πίνουμε νεροζούμι. 

Στην αρχή απολαμβάνω μικρές γουλιές με το κουταλάκι και όταν πλέον η θερμοκρασία έχει πέσει αρκετά, ρουφάω από την κούπα και γεύομαι τη πλούσια πικρή γεύση του Κακάο. Το συγκεκριμένο ρόφημα δεν είναι αστείο και δεν πρέπει να το συγχέουμε με τη Σοκολάτα που περιέχει Γάλα. Το κύριο συστατικό του Κακάο είναι η Θεοβρωμίνη, μια ουσία συγγενής με την Καφεϊνη και την Τεϊνη με πιο ήπια αλλά και πιο μακροπρόθεσμη διεγερτική επίδραση στον οργανισμό. Χρειάζεται αρκετή ώρα για να "μας πιάσει" ενώ αργεί να απομακρυνθεί από το σώμα. Η κατανάλωση προκαλεί αύξηση των καύσεων γι' αυτό θεωρείται ότι προκαλεί ελαφριά λιπόλυση (σε μικρές ποσότητες δηλαδή συμβάλει στο αδυνάτισμα αν αυτό είναι που σας ενδιάφερει). Είναι επίσης έντονα διουρητική ενώ είναι γνωστό ότι περιέχει αντιοξιδωτικές ουσίες. Έχει όμως κατηγορηθεί ότι η κατανάλωση της έχει σαν αποτέλεσμα την ατελή απορόφηση ασβεστίου, οπότε πάρτε τα μέτρα σας. Τέλος να ξέρετε ότι όπως όλες τοξίνες έτσι κι αυτή διώχνει τα φιλικά βακτηρίδια που επιτελούν ένα σημαντικό ρόλο στο πεπτικό σύστημα. Αν κοιμάστε δύσκολα το καλύτερο είναι να απέχετε από τη Θεοβρωμίνη κατά τις βραδυνές ώρες καθώς μπορεί εύκολα να σας ξαγρυπνήσει.

Σε κάθε περίπτωση, λίγο Κακάο ή μαύρη Σοκολάτα δεν φέρεται να εβλαψε ποτέ κανένα. Αν μάλιστα συνδυάσετε κατανάλωση Μπανάνας με μαύρη Σοκολάτα έχετε ένα ισχυρό δυναμωτικό συνδυασμό που θα σας χαρίσει ενέργεια για να ανταπεξέλθετε και την πιο απαιτητική άσκηση. Φροντίστε όπως πάντα, να διατηρείτε μια απόσταση ανάμεσα στα γεύματα και να μην ανακατεύετε τις τροφές. Μην καταναλώνετε ακατάσχετα ουσίες αλλά με μέτρο, ώστε να απολαμβάνετε τις ευεργετικές τους επιδράσεις χωρίς τις διάφορες παρενέργειες. 

Σε κάθε περίπτωση, το Κακάο θα σας συντροφεύσει ευχάριστα σε όλες σας τις δραστηριότητες ως μια τροφή πλήρως φυτική, πλούσια σε λιπαρά οξέα που οφελούν το σώμα και με μια ήπια διεγερτική δράση που θα σας τονώσει ευχάριστα.

Ένα εύκολο γεύμα για κάθε μέρα

Επειδή όμως χρειάζεται και να τρώμε, ας δούμε πως μπορούμε να φτιάξουμε ένα γεύμα που θα μας τροφοδοτήσει με αρκετή ενέργεια για να ανταπεξέλθουμε στις καθημερινές ανάγκες χωρίς να μας επιβαρύνει τη πέψη, αφήνοντας μας ελεύθερους για να συνεχίσουμε τη ζωή μας.

Το γεύμα που περιγράφω ακολουθεί σε γενικές γραμμές την αναλογία που προτείνεται στα πλαίσια μιας αλκαλικής και κατά βάση χορτοφαγικής δίαιτας δηλαδή αποτελείται από 70-80% αλκαλικές τροφές και 20-30% με όξινες. Αυτή η αναλογία κρίνεται ικανοποιητική αν θεωρούμε ότι η φυσική μας κατάσταση είναι καλή και ότι απλά ενδιαφερόμαστε να τη διατηρήσουμε. Σε περίπτωση που αντιμετωπίζουμε διάφορα συμπτώματα θα χρειαστεί άλλη αντιμετώπιση. Για να μπορούμε σχετικά γρήγορα και απλά να σχεδιάζουμε το γεύμα μας στην βάση αυτών των αναλογιών μπορούμε να φανταστούμε ένα "κέικ" όπως αυτό που χρησιμοποιούν στα γραφήματα των στατιστικών ερευνών. Φροντίζουμε το μεγάλο κομμάτι να αποτελείται από τις αλκαλικές τροφές και το μικρό από τις όξινες. Με το πιάτο που έχω ετοιμάσει φιλοδοξώ να "οπτικοποιήσω" αυτή τη λογική προκειμένου να γίνει πιο κατανοητή αλλά και επειδή μου αρέσει να έχω μια ευχάριστη εικόνα μπροστά μου την ώρα που τρώω και όχι μια ανακατωσούρα. Υπόσχομαι εκτενέστερη αναφορά στο ζήτημα των αναλογιών σε επόμενη δημοσίευση καθώς έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε το λόγο ύπαρξης τους και τα ιδιαίτερα τμήματα από τα οποία αποτελούνται.

Σε αυτό το σημείο να πω ότι έχω προετοιμάσει τις συνθήκες για το γεύμα μου, δηλαδή απέχει αρκετές ώρες από την προηγούμενη πρόσληψη τροφής και είμαι αρκετά ήρεμος με μια ήπια πείνα και μια σχετικά ευχάριστη γεύση στο στόμα, δηλαδή και ο οργανισμός μου δίνει το μήνυμα ότι είναι έτοιμος για να δεχθεί τροφή.

Περιεχόμενα Γεύματος

Σαλάτα

Βραστά Ρεβύθια

Ξηροί Καρποί

Άζυμο Ψωμί

Συνταγή της Σαλάτας:

Περιεχόμενα: Κόκκινο Λάχανο, Σπανάκι, Καρότο, Ρόκα, Φρέσκο Κρεμμύδι, Σκόρδο, Λάδι, Λεμόνι, Μίγμα Θαλασσινού Άλατος με Βότανα, 4 διαφορετικά Πιπέρια. Οι ποσότητες θεωρώ ότι είναι εύλογες, απλά αν θέλετε να διατηρήσετε μια λογική μην το παρακάνετε με το Καρότο γιατί είναι από τα λαχανικά που περιέχουν αρκετά σάκχαρα.

Εκτέλεση: Πλένουμε καλά και στεγνώνουμε τα λαχανικά. Αφαιρούμε τους φλοιούς όπου χρειάζεται. Τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια και τοποθετούμε σε δοχείο. Καλό είναι να βάζουμε ενδιάμεσα των γεμισμάτων τα μπαχαρικά. Περιχύνουμε λάδι τόσο ώστε μετά το ανακάτεμα να μην μένει στον πάτο του δοχείου. Ρίχνουμε και το λεμόνι και προσθέτουμε επιπλέον μπαχαρικά ή αλάτι αν θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο. Το λεπτό αλάτι καλό είναι να αποφεύγεται, τόσο γιατί είναι σχετικά δύσκολο να ελέγξουμε τη ποσότητα, όσο και γιατί περιέχει αντισυσωματικά που δεν κάνουν καλό. Αν για κάποιο λόγο δημοσίων... σχέσεων δεν μπορούμε να φάμε το σκόρδο μπορούμε εναλλακτικά να χρησιμοποιήσουμε πιπερόριζα που είναι εξίσου γευστική.

Συνταγή για τα Ρεβύθια:

Αφού τα έχουμε αφήσει όλη τη νύχτα στο νερό, τα βράζουμε μέχρι να γίνουν αφράτα. Φροντίζουμε να μην βράσουν πολύ γιατί διαλύονται οι κυταρρικές μεμβράνες και το υλικό χύνεται στο νερό. Δεν βάζουμε λάδι στη κατσαρόλα αλλά στο πιάτο μας. Μπορούμε να ρίξουμε χυμό λεμόνι και ότι μπαχαρικά μας αρέσουν, ενώ το πιπέρι τους πάει πολύ. Στην περίπτωση του σημερινού γεύματος πρόκειται για όσα μου περίσσεψαν κατά τη παραγωγή του απολαυστικού Χούμους (μια συνταγή που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στο μέλλον). Υπολογίστε ακόμα ότι τα Ρεβύθια θεωρούνται τροφή ρυθμιστική του σακχάρου καθώς έχουν τον χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από όλα τα όσπρια. Στον αντίποδα βρίσκεται η γνωστή Πατάτα η οποία συνίσταται στη περίπτωση που έχετε αυξημένες ανάγκες ενέργειας, δηλαδή αν καταπιάνεστε με βαρυά σωματική άσκηση. Ειδάλως προτιμήστε τα Ρεβύθια, Cheakpeas στην αγγλική ή Pois Chiche στη γαλλική.

Ξηροί καρποί:

Αν και σε γενικές γραμμές προτείνεται να χρησιμοποιείτε αποκλειστικά αμύγδαλα καθότι είναι από τους λίγους ξηρούς καρπούς που είναι αλκαλικοί, εδώ έχω χρησιμοποιήσει Φυστίκι Αιγίνης (που βρήκα φρέσκα), λίγα Peanuts που με την αλμύρα τους κάνουν λίγο πιο ενδιαφέρουσα τη περιπέτεια, και δυο τρία Καρύδια. Τους ξηρούς καρπούς πάντα να τους δοκιμάζετε και αν η γεύση τους είναι αλλοιωμένη να τους πετάτε. Ιδιαίτερα τα παραπάνω όπως και τα Κάσιους και τις Αραχίδες καλό είναι να τα αποφεύγετε καθώς χαλάνε με το παραμικρό. Αν παρ' όλα αυτά επιλέξετε να τα καταναλώσετε αποφεύγετε πάση θυσία να καταπίνετε "πικρές" μπουκιές γιατί δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποικίες βακτηριδίων και μυκήτων που επιβαρύνουν υπερβολικά το πεπτικό σύστημα.

Άζυμο Ψωμί:

Αν έχετε τη πολυτέλεια μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας ψωμί από φύτρες που είναι και το πιο υγιεινό. Διαφορετικά υπάρχουν λίγες επιλογές, σε μερικά σούπερ μάρκετ που πουλάνε ένα γερμανικό, άζυμο ψωμί, δηλαδή ένα μαύρο ψωμί χωρίς μαγιά. Το βρίσκουμε σε μικρή συσκευασία, κομμένο σε φέτες. Συνήθως δύο είναι αρκετές με κάθε γεύμα. Είναι κατά τη γνώμη μου πολύ νόστιμο και απολαμβάνω να το τρώω στο τέλος του γεύματος που έχει μαζέψει όλη νοστιμιά από τη σαλάτα. Να συμπληρώσω εδώ ότι θα πρέπει να συνυπολογίσετε το ψωμί στους υδατάνθρακες, οι οποίοι σε γενικές γραμμές δεν θα πρέπει να ξεπερνάνε το 25% του συνόλου της καθημερινής τροφής αν δεν θέλουμε να επιβαρυνθούμε με έξτρα σάκχαρα.

Πως τρώμε;

Εγώ ξεκινώ με τη σαλάτα, παίρνοντας σχετικά μικρές μπουκιές τις οποίες μασώ εξαντλητικά. Έτσι, όχι μόνο νιώθω στο έπακρο την απαλή γλυκιά γεύση των λαχανικών και των λοιπών υλικών που περιέχει, αλλά ταυτόχρονα διευκολύνω και τις επόμενες διαδικασίες τις πέψης. Κατά τη διάρκεια της σαλάτας τσιμπάω και λίγους ξηρούς καρπούς. Μετά τρώω τα Ρεβύθια μαζί με λίγους ακόμα ξηρούς καρπούς και στο τέλος το ψωμί που έχει νωτίσει τα υπόλοιπα των χυμών του λαδιού και των μπαχαρικών με ότι ξηρούς καρπούς έχουν περισσέψει. Κατά τη διάρκεια του γεύματος δεν πίνω νερό, ούτε και κατά τις επόμενες δύο ώρες. Επίσης, φροντίζω να αφουγκράζομαι και τον οργανισμό μου για να καταλάβω πότε πραγματικά έχω χορτάσει για να αποφύγω να φάω υπερβολική ποσότητα. Η όλη διαδικασία, με ένα πιάτο κανονικού μεγέθους θα μου πάρει περίπου μία ώρα κατά την οποία απολαμβάνω να ακούω ήρεμη μουσική, να παρακολουθώ κάποια ενδιαφέρουσα ταινία ή αν χρειαστεί, μιλώ με κάποιο φιλικό πρόσωπο σε ήρεμο τόνο στο voip τηλέφωνο. Η επιλογή της εργασίας κατά τη διάρκεια του γεύματος είναι μια που αποφεύγω σχεδόν σε κάθε περίπτωση γιατί μου αποσπά το ενδιαφέρον για τη τροφή.

Μετά το γεύμα:

Αν δεν έχει συμβεί κάτι να μου διαταράξει το γεύμα (που αν πάει να συμβεί καλύτερα να διακόψετε και να συνεχίσετε αργότερα σε καλύτερες συνθήκες), δεν πεινώ πλέον καθόλου ενώ το σάλιο έχει περιοριστεί στο στόμα αφήνοντας μια σχετικά ωραία αίσθηση ξηρότητας που σημαίνει ότι η σίτηση έχει πραγματοποιηθεί σωστά.. Επίσης νιώθω μια ευχάριστη αίσθηση πληρώτητας χωρίς να έχω "σκάσει" και έχω αρκετή διάθεση για να ασχοληθώ με τις δραστηριότητες μου. Φροντίζω ακόμα να αποφύγω έκτακτες συνθήκες άγχους μετά το γεύμα αν και στην Ελλάδα αυτό είναι πραγματικά θέμα τύχης, σχεδόν με ότι κι αν ασχοληθείς. Αν όλα πάνε καλά, μετά από δυο τρεις ώρες απολαμβάνω ένα μικρό ποτήρι δροσερό νερό το οποίο πίνω γουλιά γουλιά ευχαριστώντας τη τύχη μου και έχοντας στο μυαλό μου νέα ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω, να πω, να γνωρίσω ή να σχεδιάσω απλά το επόμενο γεύμα μου, όποτε κι αν είναι αυτό.

Πάλι θα φας;

Αν και είθισται να καταναλώνουμε τροφές καθημερινά, κινούμενοι συνήθως από ένα αίσθημα "πείνας", αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητη η καθημερινή πρόσληψη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο ανθρώπινος οργανισμός, όπως όλων των θηλαστικών χρειάζεται ενέργεια για να λειτουργήσει, ενώ θα πρέπει να τον τροφοδοτούμε και με μια ποικιλία από συστατικά προκειμένου να παραμένει υγιής και να μπορεί να αντιμετωπίσει τις σύνθετες απειλές που συντελούν τον μοντέρνο τρόπο ζωής. Ωστόσο στη σημερινή εποχή δεν λείπει η τροφή ενώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι για τη  μεγάλη πλειοψηφία το πρόβλημα έγκειται στην υπερβολική της λήψη παρά στην σπανιότητα της. Δυστυχώς όμως η ζωή στις πόλεις και στην ολοένα και περισσότερο αστικοποιούμενης υπαίθρου έχει μεταβάλει την εύρεση της σωστής τροφής σε ένα διαρκές ψάξιμο που άλλοτε διευκολύνεται από τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων παραγωγών / διακινητών των προϊόντων και άλλοτε δυσχεραίνεται από τις πολύμορφες ατασθαλίες που δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμβούν στο κύκλωμα του εμπορίου. Αν συμπεριλάβει κανείς και διάφορα εποχιακά προβλήματα που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά, η εύρεση της τροφής γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Δεδομένης της τάσης να περιλαμβάνεται σε κάθε αναφορά στην εποχή και το ζήτημα της επονομαζόμενης οικονομικής κρίσης, θα πρέπει να συμπληρώσουμε εδώ και την αδυναμία εκατοντάδων συνανθρώπων μας στην πρόσβαση της τροφής ανεξαρτήτως ποιότητας. Αλλά σε γενικές γραμμές όλοι "καταπολεμούν" τη πείνα τους μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Είναι όμως η πείνα που νιώθουμε πάντοτε "φυσική";

Ο οργανισμός μπορεί πράγματι να μείνει χωρίς τροφή για χρονικά διαστήματα που ξεκινούν από λίγες ώρες έως και αρκετές ημέρες. Όλοι μας σχεδόν έχουμε μείνει χωρίς τροφή για διάστημα μίας μέρας και αν προσπαθήσουμε να ανακαλέσουμε το συναίσθημα της επομένης, εκείνο θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια ήπια αίσθηση ανακούφισης από την οποία η λεγόμενη "πείνα" δεν απουσιάζει αλλά παρουσιάζεται σαφώς πιο περιορισμένη και σε ένα βαθμό ελεγχόμενη. Γιατί όμως κάποιες φορές "πεινάμε" τόσο πολύ ακόμα και όταν έχει περάσει ένα μικρό σχετικά διάστημα από προηγούμενη πρόσληψη τροφής. Σίγουρα δεν πρόκειται για ψευδαίσθηση καθώς νιώθουμε ένα έντονο αίσθημα "κενού" ή "καούρας"στο στομάχι ενώ μπορεί να έχει αρχίσει να μας βασανίζει και κάποιο είδος πονοκεφάλου. Οι διάφορες "λιγούρες" που μας πιάνουν είναι συνήθως αποτέλεσμα ατελούς χώνεψης προηγουμένων γευμάτων ή ενοχλήσεις από τα βακτηρίδια και τους μύκητες που αναζητούν έντονα τις αγαπημένες τους τροφή τους, δηλαδή σάκχαρα και κορεσμένα λιπαρά.

Οι συνήθειες που έχουμε, ακόμα και πέραν της διατροφής μπορεί να επηρεάζουν τόσο πολύ το σώμα μας που να παρερμηνεύουμε τα σημάδια του. Για παράδειγμα, κάποιος που έχει παραλείψει το πρωινό  και έχει στο μεταξύ καπνίσει μισό πακέτο τσιγάρα χωρίς να φάει είναι αρκετά πιθανό να αρχίσει να πονάει το κεφάλι του. Ιδιαίτερα αν δεν έχει πιει καθόλου νερό. Στο τέλος της μέρας μπορεί να έχει ένα φρικτό πονοκέφαλο και μια πείνα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λαιμαργική καθώς αν του δινόταν η δυνατότητα θα έτρωγε όλα τα περιεχόμενα του ψυγείου. Φυσικά αυτό είναι δύσκολο να γίνει καθώς ήδη ο πονοκέφαλος έχει αναστείλει αρκετά τη διάθεση για πρόσληψη τροφής ενώ αν αυτή πραγματοποιηθεί συνήθως περιλαμβάνει αποκλειστικά απλούς υδατάνθρακες (ζάκχαρα),  κορεσμένα λιπαρά ή πρωτεΐνες που προκαλούν ένα έντονο αίσθημα κορεσμού και πλήρωσης. Αλλά ας μην σταθούμε εδώ.

Αυτό που συνήθως μας διαφεύγει σχετικά με τη πρόσληψη τροφής είναι ότι ορισμένες φορές χρειάζεται να παραληφθεί όχι για κάποιο άλλο λόγο παρά για τον καθαρισμό του πεπτικού συστήματος. Τα έντερα και το στομάχι δεν μπορούμε να τα πλύνουμε όπως τα χέρια ή το κεφάλι μας. Την σύνθετη εργασία του καθαρισμού στη περίπτωση αυτή επιτελεί το ίδιο το σώμα με τον τρόπο που είναι προγραμματισμένο να το κάνει. Η αποχή από την πρόσληψη τροφής είναι ο πιο ισχυρός σύμμαχος σε αυτή τη διαδικασία καθώς επιτρέπει στο σώμα να ασχοληθεί αποκλειστικά με τον καθαρισμό του πεπτικού συστήματος κι όχι με το να χωνεύει εκ νέου κάποια τροφή. Η νηστεία, όπως καλείται αυτή η μέθοδος είναι απόλυτα θεμιτή για τους υγιείς οργανισμούς ενώ κρίνεται απαραίτητη για τους εξασθενημένους, ιδιαίτερα μάλιστα εκείνους στους οποίους η εξασθένιση οφείλεται σε κάποιου είδους κατάχρησης, διατροφικής ή φαρμακευτικής. Απέχοντας από την τροφή για ένα δεδομένο χρονικό διάστημα δίνουμε την ευκαιρία στον οργανισμό μας να επιτελέσει μια λειτουργία που έτσι κι αλλιώς είναι προγραμματισμένος να κάνει. Απέχοντας δε και από το νερό (και κάθε υγρό) επιταχύνουμε ακόμα περισσότερο αυτή τη λειτουργία καθώς απομακρύνεται η υγρασία από τα όργανα του πεπτικού και επομένως παύουν να διατηρούνται οι συνθήκες ανάπτυξης των μικροοργανισμών που έχουν κατοικίσει κατά τη διάρκεια της πρόσληψης των τροφών, ακόμα και όταν αυτή γίνεται με τις καλύτερες πρoθέσεις.

Βασική προϋπόθεση για μια αποτελεσματική νηστεία είναι η παράλληλη ξεκούραση και απομόνωση από καταστάσεις που δημιουργούν άγχος καθώς αυτό ερμηνεύεται από τον οργανισμό ως μια έκτακτη συνθήκη κινδύνου και αναστέλλει κάθε λειτουργία (στη πέψη) προκειμένου να μπορέσει να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Η παράλληλη αποχή από άλλες συνήθειες που δυνητικά προκαλούν προβλήματα όπως π.χ. το κάπνισμα θα προσφέρει επιπλέον οφέλη στην υγεία μας.

Θα έχουμε την ευκαιρία να αναφερθούμε και σε επόμενες δημοσιεύσεις σχετικά με τη θεραπευτική νηστεία καθώς είναι θεμελιώδες κομμάτι μια υγιεινής στάσης στο ζήτημα της διατροφής.

Το λεμόνι

Μπορεί να γίνει ο καθημερινός σου σύντροφος. Ιδιαίτερα το χειμώνα. Ακόμα περισσότερο αν είσαι καπνιστής. Αλλά κι αν ακόμα δεν είσαι, μπορείς να επωφεληθείς από το θαυμαστό αυτό φρούτο της φύσης.

- Σα χυμό: μπορείς να πάρεις τις ευεργετικές του ιδιότητες στίβοντας το και πίνοντας το σαν ποτό. Η φυσική, ξυνή του γεύση θα σου απογειώσει τη διάθεση ενώ τις κρύες μέρες θα σε ζεστάνει ευχάριστα. Μπορείς να το αραιώσεις με νερό για να το πιείς πιο άνετα. Επίσης με το νερό είναι πιο ήπιο για τα δόντια σου τα οποία θα πρέπει να φροντίσεις να πλύνεις αργότερα με μια οδοντόκρεμα που καταπολεμά τα οξέα των τροφών ή να ξεπλύνεις απλά το στόμα σου με άφθονο νερό. Το χυμό αυτό, όπως όλους είναι καλό να τον πίνεις αργά, γευόμενος / γευόμενη κάθε γουλιά, δηλαδή να το ανακατεύεις με το σάλιο σου πριν το καταπιείς. 

 -Με τζίντζερ: μπορείς να ανακατέψεις δροσερό καθαρό νερό με χυμό λεμόνι και το χυμό από τη πιπερόριζα. Ο χυμός αυτός βγαίνει με το ειδικό εργαλείο που έχουμε στη κουζίνα για την αποχύμωση του σκόρδου. Εναλλακτικά το πιέζεις με το χέρι στο σουρωτήρι. Αν δεν σε πειράζει, το διαλύεις στο μίξερ αλλά θα νιώσεις τις ίνες του στο στόμα σου. Σε αυτό το θαυμάσιο αναζωογωνητικό ποτό μπορείς να προσθέσεις μερικούς κόκκους χονδρό ακατέργαστο αλάτι για να γίνει περισσότερο αλκαλικό. Μπορείς να το πίνεις το πρωί μετά από ήπια γυμναστική, το βράδυ πριν κοιμηθείς και κάθε στιγμή που διψάς. Προσοχή όμως, αν έχεις προγραμματίσει να φας, πιες το τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα γιατί διαφορετικά θα σου δυσκολεψει τη χώνεψη αφού έχει την ιδιότητα να διαλύει τα γαστρικά υγρά. Όπως κάθε υγρό έτσι κι από αυτό δεν είναι ανάγκη να πιεις μεγάλη ποσότητα. Πιές όσο χρειάζεται για να σε ξεδιψάσει και κυρίως, απόλαυσε το. 

-Ζεστό: ένα ρόφημα που μπορείς να βρεις σχεδόν σε όλα τα cafe στο Παρίσι και προσωπικά θεωρώ πολύ εύγευστο και ωραίο είναι το ζεστό λεμόνι. Αφού στίψεις το χυμό ενός φρέσκου μέτριου λεμονιού το ανακατεύεις με αντίστοιχη ποσότητα ζεστού σχεδόν βραστού νερού και το ανακατεύεις. Το πίνεις σαν τον τσάι και θα σε ζεστάνει αρκετά ακόμα και μια πολύ κρύα μέρα του χειμώνα.

-Στο φαγητό: λόγο της ανεπανάληπτης γεύσης του ταιριάζει σχεδόν με όλα τα φαγητά, ακόμα και με αυτά που δεν θα υποψιαζόσουν ότι μπορεί. Είναι μύθος ότι δεν ταιριάζει με τα φαγητά που περιέχουν τομάτα, αρκεί βέβαια να βρεις την αναλογία. Αντικαθιστά παντού το βλαβερό δηλητηριώδες ξύδι. Αν χρησιμοποιείς λεμόνι στο φαγητό θα μετριάσεις και την ποσότητα του άλατος που χρησιμοποιείς καθώς η γεύση του θα δώσει την αρμύρα που χρειάζεται. Στα λαχανικά πάει με όλα ενώ αν έχεις ακόμα τη συνήθεια να καταναλώνεις κρέας, σπάει τη βαριά γεύση της υπό αποσύνθεση σάρκας κάνοντας ηπιότερη την κατανάλωση ενώ θα βοηθήσει αποτελεσματικά και στην πέψη του. 

Σε γενικές γραμμές είναι μια τροφή που βοηθά στην αποτοξίνωση ενώ θα πρέπει να καταναλώσεις τόνους για να προκαλέσεις πρόβλημα στον οργανισμό σου. Ο χυμός του σε σχέση με τον χυμό του πορτοκαλιού είναι μακράν πιο ελαφρύς για το πεπτικό σου σύστημα καθώς αυτό που κάνει το στομάχι σου να καίει μετά τη κατανάλωση της πορτοκαλάδας δεν είναι το κιτρικό οξύ αλλά η μεγάλη ποσότητα ζακχάρων που περιέχει. Πάντα φρόντιζε να καταναλώνεις μικρές έως μεσαίες ποσότητες χυμών γιατί περιέχουν υλικό σε μεγάλη συμπύκνωση, όπου το λίγο είναι τελικά πολύ. Γενικά ένα μικρό ποτήρι νερού ή ένα μεγάλο ποτήρι κρασιού είναι μια σεβαστή ποσότητα. Yπολόγισε κάτω από 200ml και δεν θα έχεις ποτέ πρόβλημα.

Το λεμόνι, όπως όλα τα εσπεριδοειδή περιέχει ποσότητα ζακχάρων η οποία αυξάνεται όσο το φρούτο ωριμάζει. Έχει τα λιγότερα τη στιγμή που το κόβουμε από το δέντρο ενώ όταν έχει μαλακώσει αν το έχουμε έξω από το ψυγείο ή πολύ καιρό μέσα, έχει πραγματοποιηθεί ζύμωση και τα ζάκχαρα του έχουν αυξηθεί. Αν το χρώμα του φρούτου έχει αλλάξει σε πιο σκούρο ή ο φλοιός έχεις σκληρήνει να ξέρεις ότι δεν είναι πια φρέσκο. Στο μανάβη ή το σούπερ μάρκετ ψάχνε για λεμόνια που έχουν έντονη μυρωδιά, ο φλοιός τους γυαλίζει (αν και ορισμένες εταιρείες έχουν τη κακή συνήθεια να τα περιβάλλουν με ένα είδος κεριού) και τέλος, κοίταζε να έχουν ένα σχετικά λογικό σχήμα, να μην είναι υπερμεγέθη και το κυριότερο να μην έχουν κακοποιηθεί κατά τη μεταφορά. Η γνώμη μου είναι ότι είναι καλύτερα να πάρεις ένα λεμόνι νωτίου ημισφαιρίου το καλοκαίρι γιατί εκεί έχουν χειμώνα και άρα το φρούτο είναι στην εποχή του. Το σωστό λεμόνι δεν είναι πικρό ενώ η ξυνάδα του σου αφήνει μια σχετικά έντονη λιπαρότητα στο στόμα και ένα πολύ ελαφρύ κάψιμο στο βάθος του λαιμού. Μη το φοβάσαι. Απόλαυσε το.

Τι να φάμε σήμερα;

Κάπως έτσι ξεκινά αυτή η κουβέντα. Βέβαια μπορούμε πάντα να τα φορτώσουμε στον κόκκορα και να κατευθυνθούμε στη κοντινότερη ταβέρνα / ρεστοράν / σουβλατζίδικο όταν μας θερίσει η πείνα αλλά αυτή είναι μια τελείως διαφορετική προσσέγγιση από εκείνη που πρεσβεύει η ιδέα μιας πιο προσεκτικής διατροφής. Ο λόγος που χαρακτηρίζω έτσι τη διατροφή είναι γιατί, έτσι κι αλλιώς κάποιες επιλογές τις κάνουμε, είτε φάμε έξω, είτε ψωνίσουμε από το σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή. Η ιδέα επίσης ότι, τρώγωντας στο σπίτι, τρώμε πιο υγιεινά, είναι κι αυτή εν μέρει λανθασμένη καθώς τα προϊόντα τα προμηθευόμαστε πάλι απ' έξω, εκτός αν έχουμε την τύχη να διατηρούμε τον προσωπικό μας μπαξέ όπου και πάλι εγκυμονεί ο κίνδυνος η παραγωγή μας να είναι επιμολυσμένη. Αλλά έτσι τι μένει; Τι μπορούμε να φάμε που να μη μας βλάψει; Ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα από την αρχή.

Η ίδια η διαδικασία της πέψης είναι μια διαδικασία που εμπεριέχει εκ των πραγμάτων τη φθορά. Κατά τη χώνεψη, πολλά κύτταρα των εντέρων και του στομάχου είναι καταδικασμένα να πεθάνουν και μάλιστα αυτό γίνεται ακόμα και να τρεφόμαστε με την πιο υγιεινές τροφές. Ο τρόπος επίσης με τον οποίο τρώμε επιταχύνει ή επιβραδύνει το θάνατο αυτών των κυττάρων. Εφόσον τρώμε μασώντας αργά τροφή στην οποία δεν εμπεριέχονται ιδιαίτερα βλαβερά συστατικά ο θάνατος των κυτάρρων περιορίζεται στα τελείως απαραίτητα. Στην άλλη περίπτωση, η ατελής χώνεψη δημιουργεί τις συνθήκες για την ανάπτυξη μικροοργανισμών που με τη σειρά τους επηρεάζουν καταλυτικά την πανίδα του πεπτικού επιταχύνοντας τις διαδικασίες της φθοράς που έτσι κι αλλιώς υφίστανται.